Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

ο υπουργός ζουλάπι

τα ταξί στις λεωφορειολωρίδες..
ψάχνω μια λογική. αναρωτιέμαι γιατί ψάχνω. δεν είναι η πρώτη φορά που μια κυβερνητική ενέργεια στερείται λογικής. λογικής όπως την εννοούμε εμείς ασφαλώς, διότι οι φίλτατοι υπουργοί λειτουργούν με τη δική τους, η οποία ουδεμία σχέση έχει συνήθως με τη δική μας. πάμε πάλι στο πρώτο. γιατί τα ταξί στις κατακαημένες λεωφορειολωρίδες; γιατί οι περίπου 30.000 ταξιτζήδες έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τους περίπου 1.000.000 επιβάτες των λεωφορείων και τρόλεϊ; ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι οι ταξιτζήδες έρχονται σε επαφή με πολλούς, κάνουν διάφορες "βαθιές" φιλοσοφικές συζητήσεις με βαριεστημένους και βιαστικούς επιβάτες που προτιμούν να κλείσουν το κεφάλι τους έξω από το παράθυρο παρά να ακούν τα "τυχερά" των ταξιτζήδων και τις αφελείς πολιτικές αναλύσεις τους, ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι ο θρακιώτης μπουζουκόβιος υπουργός πιστεύει ότι αυτή η επιρροή είναι τόσο καταλυτική, ώστε να τον γεμίσει με τις ψήφους που του λείπουν, πάλι δεν υπάρχει λογική.. γιατί δεν σκέφτεται την ίδια στιγμή τη γκρίνια που δημιουργείται στους πολλαπλάσιους επιβάτες των λεωφορείων που τη στιγμή που έχουν ήδη καθυστερήσει για τη δουλειά τους και μπαίνει ένα ταξί μπροστά από το λεωφορείο και αυξάνει την καθυστέρηση.. κ ξαφνικά μου έρχεται.. λες να έχει γίνει κάποια έρευνα και να έχουν διαπιστώσει ότι οι επιβάτες των λεωφορείων είναι κυρίως μαθητές και αλλοδαποί που δεν ψηφίζουν; είπαμε.. λογική δεν υπάρχει, αλλά από κουτοπονηριά άλλο τίποτα.
αυτή η λογική του φτιάχνω νόμο και φέρνω τροπολογία που την περνάω στο ντούκου, αλλάζοντας ουσιαστικά τη λογική, τη φύση, το στόχο του νόμου, είναι δείγμα πραξικοπηματικής πολιτικής. όπως και η μείωση των τιμών του αυτοκινήτου που προκύπτει από μείωση διάφορων φόρων που το βαραίνουν. και στο τέλος της χρονιάς, τρομακτική αύξηση των τελών κυκλοφορίας, αύξηση του φόρου στη βενζίνη, αύξηση της ασφάλειας.. δεν υπάρχει περίπτωση να σου δώσουν κάτι χωρίς να έχουν προγραμματίσει να στο πάρουν πίσω στο πολλαπλάσιο.
οι έμποροι και τα βαποράκια δεν γλυκαίνουν τον "πελάτη" με δόσεις υψηλής περιεκτικότητας σε χαμηλές τιμές; κ όταν σιγουρέψουν ότι ο "πελάτης" έχει ασθενήσει και έχει μπει για τα καλά στα βαθιά και στα βαριά, η πυκνότητα αλλάζει, η νοθεία εκτινάσσεται, η τιμή γίνεται εκβιαστική απειλή, ο ασθενής γίνεται έρμαιο, άβουλο νταγκλαρισμένο πρόβατο που τυφλά θα κάνει τα πάντα για να αποκτήσει το δικαίωμα στο να μην πονάει. μα πόσες ομοιότητες θέλουμε πια για να καταλάβουμε ότι η πολιτική, η οποία ανοίγει δρόμους στη μαζική κατανάλωση άχρηστων και περιττών αντικειμένων, δίνοντας το δικαίωμα στα βαποράκια του χρήματος να δανείζουν με ελάχιστα επιτόκια στην αρχή και να σου παίρνουν σπίτια, αυτοκίνητα, αξιοπρέπεια, μετά από ελάχιστο χρόνο, είναι ακριβώς το ίδιο;
μια κοινωνία ασθενών και μια ολιγαρχία εμπόρων

1 σχόλιο:

  1. Χαιρετίζω τους αγαπητούς συντρόφους.
    Αντί σχολίου αντιγράφω στίχους από το ποίημα του Γ Σουρή (από το σαββατιάτικο βήμα) με τίτλο Εις τα θεμέλια φρενοκομείου, που γράφτηκε το 1884 με αφορμή την ανέγερση του Δρομοκαΐτειου από τον ομώνυμο ευεργέτη:

    Θέλει λαμπρόν μαυσώλειον αυτός ο κληροδότης
    παιάνας κι αποθέωσιν εις τρίτους ουρανούς
    ευρέθη μες τους Χιώτηδες με γνώση κι ένας Χιώτης
    κι εσκέφθη ο μεγάλος του και πρακτικός του νους
    πως μέσα στην Ελλάδα μας που πλημμρούν τα φώτα
    Φρενοκομείον έπρεπε να γίνει πρώτα-πρώτα

    Κατά τα λοιπά με λυπεί η απουσία των σχολίων των υπολοίπων του κινήματος. Περίμενα ότι θα σχολίαζα τελευταίος! Ίσως η λύση ακόμη και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς (και πριν την αναγκαία και σωτήρια για την πατρίδα μετανάστευση) να οργανώσουμε καμμιά εκδρομή

    ΑπάντησηΔιαγραφή