δεν πέφτω από τα σύννεφα - απλά σηκώνω τα χέρια μου ψηλά

μετά από όσα έγιναν πριν 2 χρόνια, με ασύλληπτες απώλειες σε ζωές και εκτάσεις, ο υπουργός μ-γιαννάκης αποφασίζει να κάνει οικονομία και να μην νοικιάσει για όλη την επικίνδυνη περίοδο το σύνολο των ελικοπτέρων που είναι απαραίτητο, αλλά να βλέπει τον καιρό και να αποφασίζει αναλόγως.
σήμερα είναι 16 ιουνίου, υποτίθεται ότι χρειάζονται 14 ελικόπτερα, έχουμε μόνο 3, τα υπόλοιπα μετά τις βροχές, λέει. αν τα νοικιάσουμε όλα για 4 μήνες θα πληρώσουμε 13 εκατομμύρια. αν κόψουμε λίγες μέρες και λίγα ελικόπτερα φαντάζομαι ότι θα γλιτώσουμε 3-4 εκατομμύρια. πριν 2 χρόνια κάηκαν ζωντανοί περίπου 80 άνθρωποι. 4 εκατομμύρια διά 80 και έχουμε 50 χιλιάρικα στο κεφάλι. το πεθαμένο. όσο περίπου κάνει το αυτοκίνητο που οδηγεί ο υπουργός.
ομολογώ ότι το τελευταίο σχόλιο είναι επιπέδου καρατζαφέρη. αλλά ας δούμε την ουσία. ο υπουργός αποφασίζει να κάνει οικονομία παίζοντας κυριολεκτικά με τη φωτιά και τους εμπρηστές, μιλώντας για βροχές και καταιγίδες και το παράλογο του να πληρώνουμε κάτι που δεν χρησιμοποιούμε. κοιτάζω ψηλά τον ουρανό. ήλιος καυτός. νιώθω και δυνατό αέρα στο πρόσωπό μου. τις προηγούμενες μέρες έριξε εδώ που είμαι 3-4 βροχούλες για κανά τέταρτο, μετά είχε δυνατό ήλιο και πολύ αέρα. αυτός δεν είναι ο ιδανικός καιρός για τους εμπρηστές; μήπως ο μ-γιαννάκης βλέπει τον καιρό της πετρούλας;
τι ντροπή και τι αίσχος! η μισή πελοπόννησος είναι καμένη, τα νησιά του ανατολικού αιγαίου έχουν μόνο ελιές πλέον, η εύβοια ξερό τοπίο, η αττική γεμάτη βίλες στα δάση, η βοιωτία, η φθιώτιδα.. και ο υπουργός κάνει οικονομία. πουθενά αλλού, μόνο στα μέτρα προστασίας. χωρίς πυροσβέστες (για την ακρίβεια, πυροσβέστες ειδικού τύπου leasing, τους πληρώνουμε όσο τους χρησιμοποιούμε), χωρίς ελικόπτερα, χωρίς μυαλό και χωρίς τσίπα. και ο αρχηγός εκεί στη ραφήνα να ακούει τον υπουργό του και να γελάει με τις γκάφες του. και μέχρι εκεί, χωρίς να τον πάρει ένα τηλέφωνο να τον διώξει στεγνά, όπως θα καίγονται οι αυλές των σπιτιών και φέτος το καλοκαίρι.

ευρωχούντα

στην ελλάδα ψηφίζουμε μόνο για βουλευτικές. όταν έχουμε ευρωεκλογές ή δημοτικές, πάλι για βουλευτικές ψηφίζουμε. σχεδόν πάντα έχει σημασία αν αυτός που κατεβαίνει για δήμαρχος υποστηρίζεται από το ένα κόμμα ή το άλλο και στις ευρωεκλογές τιμωρούμε βουλευτές και υπουργούς και κόμματα για πράγματα που έκαναν εντός έδρας. η ευρώπη παραμένει κάτι μακρινό που κάποτε ήταν ένα εξωτικό πλούσιο μέρος, μετά έγινε ένα πηγάδι γεμάτο λεφτά και τώρα που στέρεψαν τα λεφτά για μας και πηγαίνουν σε άλλους και αφού οι μισοί τουλάχιστον έλληνες έκαναν μια βόλτα στην ευρώπη, εξελίσσεται σε κάτι εντελώς αδιάφορο.
η πραγματικότητα είναι ότι οι ευρωεκλογές είναι πράγματι κάτι εντελώς αδιάφορο. όχι για μας, αλλά στην ουσία τους, δηλαδή όσον αφορά στο τι εκλέγει, είναι πράγματι ένα τίποτα.
οι ευρωεκλογές εκλέγουν ευρωβουλευτές που θα συμμετέχουν στις συνόδους τις ευρωβουλής (περίπου 300 μέσα σε μια πενταετία) και θα καταθέτουν προτάσεις για τροπολογίες, ρυθμίσεις, κανονισμούς. αλλά αν δεν πάνε, δεν τρέχει τίποτα.. επίσης, αν δεν καταθέσουν τίποτα, κανείς δεν θα τους ενοχλήσει. τέλος, ότι και να πουν, σημασία έχει τι θα πουν οι επίτροποι, και για την ακρίβεια, ο πρόεδρος της επιτροπής, ο οποίος δίνει σημασία μόνο σε αγγλία, γαλλία, γερμανία, λίγο στην ιταλία και ακόμα λιγότερο στη χώρα του. τελεία. οι ευρωβουλευτές θα καταντήσουν να είναι μέλη μιας ΜΚΟ που κάνουν κουβεντούλες και φοράνε τα ωραία ακουστικά τους για να ακούν τους διερμηνείς ή κάποιον τοπικό σταθμό ή το ipod τους και τίποτα άλλο. όση σημασία έχουν αυτά που λέμε εμείς εδώ, την ίδια έχουν κι αυτά που συζητούν εκεί.
το έλλειμμα δημοκρατίας στην ευρωπαϊκή ένωση που τόσο συζητιέται είναι πραγματικότητα και η ευρώπη πρέπει να αναζητήσει εκεί τις αιτίες της αποχής, η οποία είναι θέση και όχι αδιαφορία, η οποία είναι αντίδραση και όχι η καραμέλα των καναλιών "προτίμησαν την παραλία". ο πολίτης έχει την ψήφο του και μ' αυτήν μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις. όταν η απογοήτευση, η οργή, η απελπισία ξεπερνά κάθε όριο, τότε η ψήφος γίνεται εργαλείο στα χέρια των πολιτών και εμείς μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε όπως θέλουμε, είτε δίνοντάς την, είτε όχι. και κανείς δεν μπορεί να την σφετεριστεί

κατεδάφιση χωρίς αντιπαροχή!

προφανώς ο μοναδικός νικητής είναι ο καρατζαφέρης. όλοι οι άλλοι είναι από λίγο χαμένοι ως πολύ χαμένοι, από λίγο χαμένοι όπως το πασοκ που μπορεί να το καλύψει γιατί νίκησε στα ποσοστά αλλά έχασε 800.000 ψήφους, και πολύ χαμένοι όπως ο συριζα, ο οποίος είναι στα όρια της διάλυσης, φτάνοντας σε επίπεδα ψήφων που σε βουλευτικές εκλογές δύσκολα τον βάζουν στη βουλή. ο καραμανλής όπως ήταν αναμενόμενο έχασε, αλλά όλοι το ήξεραν αυτό από πριν και το κκε προφανώς έχασε, διότι οι ψηφοφόροι του είναι ταγμένοι και δεν είναι υπέρ της αποχής, που σημαίνει ότι η απώλεια ψήφων σε απόλυτους αριθμούς είναι απώλεια μέρους των ψηφοφόρων που άλλες φορές το είχαν προτιμήσει. οι οικολόγοι καλά τα κατάφεραν, χωρίς όμως να χρειάζονται και τρομερές φανφάρες.. σε ευρωεκλογές κ ο λεβέντης, και ο βεργής, ακόμα και ο παπαθεμελής παίρνουν το κατί τις τους..
ένα μεγάλο θέμα είναι γιατί να κερδίσει ο καρατζαφέρης.. υπερδιπλασιάζοντας τις ψήφους που πήρε σε εκλογές με 2.000.000 λιγότερους ψηφοφόρους από την προηγούμενη φορά καθιστά τον καρατζαφέρεη ρυθμιστή, ακόμα κι αν είναι ψήφοι διαμαρτυρίας.. όπως πάει ο καραμανλής, θα αυξήσει τη διαμαρτυρία παρά θα την περιορίσει. ο καρατζαφέρης που διαφήμισε, πληρώνοντας ακριβό τηλεοπτικό χρόνο και με εντατικό ρυθμό, το γεγονός ότι και καλά δεν διαφημίζει το κόμμα του αλλά μόνο αναγγέλει την καταβολή ποσού στο ταμείο φτώχειας.. μα πόσο μαλάκες είναι οι 360000 που τον ψήφισαν δεχόμενοι αυτό το εντελώς ηλίθιο, εντελώς κουτοπόνηρο, εντελώς φτηνό κόλπο; και πόσο μαλάκες είμαστε εμείς που αφήσαμε να ακούγονται τέτοια πράγματα; με το εμείς εννοώ πραγματικά όλους εμάς που γελάσαμε βλέποντάς το, αλλά δεν πιέσαμε κάποιον, το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο, τα κανάλια, το υπουργείο, τον ίδιο τον καρατζαφέρη με απειλές και άλλα να πάψουν πλέον αυτό το γελοίο παιχνίδι. πόσο μαλάκες είμαστε που χαρίζουμε ποσοστά τηλεθέασης σε εκπομπές που προβάλλουν τον άδωνι (μη χέσω) σαν εκπρόσωπο της δυναμικής γενιάς μας. ο άδωνις (μη χέσω), ένας 35αρης παλιοφλώρος, απ' αυτούς που στο σχολείο κράζαμε και σφαλιαρίζαμε, ένα πλουσιόπαιδο βουτυρόπαιδο που έγινε ρυθμιστής με την ανοχή μας. για να μην μιλήσω για τα λοιπά καλόπαιδα του καρατζαφέρη που είναι πιστοί μαθητές του φασίστα πλεύρη και του κρυφοφασίστα λιακόπουλου. έστω ότι είμαι συντηρητικός φίλος της δεξιάς, της λαϊκής δεξιάς του καφενείου και ο καραμανλής με κούρασε, με εκνεύρισε με τις επιλογές του, θύμωσα με το βατοπέδι, με την γιαννάκου, με τον βουλγαράκη και τα 500 ακίνητά του. θα πάω να ψηφίσω καρατζαφέρη; επειδή θα διώξει τους αλβανούς και θα παντρέψει την μέγιστη ιέρεια της αηδίας μανωλίδου; επειδή ο λα.ο.ς πάει όπου φυσάει ο άνεμος και νομίζει ότι ξέχασα τι έλεγε χθες; αν ξέχασα.. καλός μαλάκας είμαι! αν δεν ξέχασα, είμαι ακόμα μεγαλύτερος!!
υ.γ.
καταθέτω πρόταση για κατάργηση των exit poll.. δύο προβλέψεις εντελώς λάθος μέσα σε μια δεκαετία είναι αρκετές. ας πάρει κάποιος την απόφαση.
προτείνω τα κανάλια να γίνουν όλα σταρ. έτσι κι αλλιώς, καλύτερα δεν είναι
πρόσφατα σύντροφος και συνεργάτης του μπλογκ μας πρότεινε να γίνει ανταλλαγή πληθυσμών για ένα εύλογο χρονικό διάστημα προκειμένου να στρώσει η χώρα. σε άλλη συζήτηση που είχα, κάποιος πρότεινε ότι πρέπει πρώτα να φτάσουμε σε καθεστώς χούντας για να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα φέρουν την επανάσταση η οποία θα αλλάξει τα πάντα προς το καλύτερο. και στις δύο σκέψεις υπάρχει το στοιχείο του μηδενισμού. σαν ένα δάσος που καίγεται για να ξαναγεννηθεί μόνο του, φρέσκο και δυνατό. το σύνθημα "κάψτε τα όλα" μπορεί να έχει εφαρμογή σήμερα; πραγματικά το λέω. για την ακρίβεια, το θέτω σε συζήτηση. ελπίζοντας να υπάρχει συζήτηση, ειδάλλως βλέπω να το κλείνουμε κι εμείς το μαγαζί πολύ σύντομα...

σελίδα από το ημερολόγιο του μωρού

Είμαι 3,5 μηνών και οι γονείς μου αποφάσισαν να με φέρουν στην εξοχή για όλο το καλοκαίρι. Κάτι μου έλεγαν για παραλία, κάτι μου έλεγαν για διακοπές, μιλούσαν για καθαρό αέρα και βόλτες στην άμμο. Λίγα καταλάβαινα και όταν φύγαμε από το περιποιημένο σπίτι μας με τον κλιματισμό του και όλες τις ανέσεις του ομολογώ ότι δεν μου άρεσε. Είχα μάλιστα τόσα νεύρα από την αλλαγή που δεν έβλεπα μπροστά μου για δυο μέρες. Συνέχιζαν να μου λένε ότι εδώ που ήρθαμε να μείνουμε είναι πιο καλά για μένα, θα συνηθίσω και θα μου αρέσει, αλλά εγώ ως δυναμική προσωπικότητα που είμαι, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αφήσαμε την ωραία μας πόλη με τα πολύχρωμα αυτοκίνητα, τους μαγικούς ήχους του κορναρίσματος, τα βολικά μικρά πεζοδρόμια, τις μοσχομυριστές νεραντζιές, το ωραίο νέφος που κάνει σκιά, το σπίτι με τα πάντα όλα μέσα, τη μεγάλη τηλεόραση, το ασύρματο ίντερνετ, τους φιλικούς ήχους των γύρω διαμερισμάτων για να έρθουμε σε μια ερημιά, σε έναν ουρανό που δεν έχει σκούρα σύννεφα να κρύψουν τον ήλιο, στα τιτιβίσματα των πουλιών και στα φώτα των αστεριών που μπαίνουν τη νύχτα στο δωμάτιο και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ!
Και σε 2 μέρες όλα άλλαξαν. Άνοιξα τα μάτια μου αφού κουράστηκα να φωνάζω και να γκρινιάζω και κοίταξα γύρω μου. Ζήτησα να με πάνε στη θάλασσα και δεν με έβαλαν στο αυτοκίνητο, ζήτησα μια βόλτα με το καρότσι και με τσούλησαν κάτω από κάτι δέντρα που μου έκαναν τρομερή εντύπωση γιατί ήταν καθαρά και σκιερά και μύριζαν όμορφα, καθίσαμε με τη μαμά σε μια ξαπλώστρα μπροστά στη θάλασσα και νόμιζα ότι το αεράκι που ερχόταν είναι το χάδι της.
Από τότε κοιμάμαι πολύ τα βράδια για να μπορώ τη μέρα να κάνω βόλτες, ξυπνάω με τρελή διάθεση για παιχνίδια, πλατσουρίζω τα πόδια μου στη θάλασσα και ξεκαρδίζομαι. Τις προάλλες με πήγαν σε ένα χωριό στο βουνό και με πήρε ο ύπνος κάτω από ένα άλλο μεγάλο δέντρο και είδα ότι είχαν έρθει αγγελάκια και νεράιδες και μου τραγουδούσαν νανουρίσματα. Και χαμογελούσα συνέχεια στον ύπνο μου.
Και οι γονείς μου είναι αλλιώς, ο μπαμπάς μου έχει σταματήσει να γκρινιάζει και παίζει πιο πολύ μαζί μου, η μαμά όλο μου μιλάει και με πειράζει και μου ζητάει να τις πω τα νέα μου και εγώ χαίρομαι, πανηγυρίζω όλη μέρα εδώ που είμαι και μιλάω στα παιχνίδια μου και σ' αυτούς που έρχονται να με δουν και θέλω να έρθουν να μείνουν εδώ όλοι οι φίλοι μου και οι φίλες μου και να φτιάξουμε εδώ τα σπίτια μας, με λίγα πράγματα όμως, να μην ξαναμπούμε στο αυτοκίνητο και να παίζουμε σε μια παιδική χαρά όχι με ψεύτικο χορτάρι αλλά με αληθινή άμμο δίπλα στη θάλασσα.