αντί να σκουπίσω, στρώνω χαλιά

ο έλεγχος σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής, σε όλες τις σχέσεις μεταξύ κράτους-πολίτη, είναι προφανώς το στοιχείο που λείπει στην ελλάδα και βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά σε αβάσταχτα χρέη, σε υπέρογκα δάνεια, σε φτώχεια και ανυποληψία. κανείς όμως δεν μιλάει με ειλικρίνεια για τον έλεγχο. και ποτέ δεν γίνεται νο. 1 στόχος του κράτους. αν σκεφτούμε όμως ότι αν το κράτος μπορούσε να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά ελέγχοντας πάσης φύσεως διαφυγές (εισφορο-, φορο-, κλπ.), θα μπορούσε να καλύψει μεγάλο μέρος των χρεών. πόσο; και αξίζει τον κόπο; ασφαλώς και αξίζει. η εισφοροδιαφυγή μόνο σε ασφαλιστικά ταμεία θα μπορούσε να καλύψει το σύνολο του δανεισμού των τελευταίων ετών και να γεμίσει τα ταμεία ώστε να μπορούν να καλύπτουν μόνα τους τις ανάγκες τους για πληρωμές συντάξεων και εξόδων υγείας.
πώς όμως μπορούμε να μιλήσουμε για ελέγχους σε μία χώρα που βρίσκεται στην 71η θέση παγκοσμίως όσον αφορά στη διαφθορά. φέτος, γιατί την περασμένη χρονιά ήμαστε σε πολύ υψηλότερη θέση. που σημαίνει ότι τα σκάνδαλα μόνο του τελευταίου έτους μας έριξαν σε επίπεδα υπανάπτυκτων ασιατικών και λατινοαμερικάνικων χωρών, στην τελευταία θέση στην ευρωπαϊκή ένωση. από πού λοιπόν θα ξεκινήσουν οι έλεγχοι και ποιοι θα τους πραγματοποιήσουν. κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν και όλοι προσπαθούν να συμμετέχουν σ' αυτό το παιχνίδι - ότι αρπάξει ο εισπράκτωρ και ότι κρύψει ο πληρών. και αντί να γίνει έστω και την ύστατη ώρα μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση, το κράτος προτιμά να μας ωθήσει ακόμα πιο βαθιά σ' αυτό το αλισβερίσι κάτω από το τραπέζι, επιβάλλοντας νέους φόρους, άμεσους και έμμεσους, με μοναδικό και προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα την αύξηση της διαφθοράς, της διαφυγής, της αποθέωσης της μικρο- και μεγαλο- απάτης.
οι αδιάφθοροι του κράτους ακούγεται σαν ανέκδοτο. αλλά αν δεν γίνει μια απόπειρα να υλοποιηθούν τα σχέδια που υπάρχουν για σοβαρούς και αξιόπιστούς ελέγχους, σύντομα, πολύ σύντομα, θα έρθουν πολύ χειρότερα - παρακράτηση ολόκληρων μισθών, μείωση και όχι πάγωμα συντάξεων, κατάργηση προνομίων και δικαιωμάτων, αύξηση του επιπέδου του πληθυσμού κάτω του ορίου φτώχειας σε δυσθεώρητα ύψη. και όλα αυτά δεν αργούν.
η απόδοση ευθυνών είναι αυτό που πρέπει να γίνει πρώτο. η αποφυγή της σε δύσκολες στιγμές, η οποία αποδίδεται στην προτεραιότητα άλλων αναγκών, είναι το άλλοθι όσων θα επιχειρήσουν να επαναλάβουν τα ίδια. συντονισμένη απόδοση ευθυνών, παραδειγματική τιμωρία, εφαρμογή ελέγχου παντού. όχι με ψευτο-πόθεν έσχες και δήθεν διασταυρώσεις. με ουσιαστικό και πραγματικό έλεγχο κάθε συναλλαγής, με απόλυτα κεντρική διαχείριση του ταμείου, με διακοπή κάθε δικαιώματος που αφήνει υποψίες ανοιχτών παραθύρων. και όχι με εντυπωσιακές προσαγωγές ολόκληρων ομάδων για επίδειξη δύναμης, όχι με παραθυρικές δηλώσεις και δήθεν οργισμένα διαγγέλματα.
οι 100 μέρες περνούν γρήγορα και τα παπαγαλάκια λένε τώρα ότι δεν ήξεραν τι παραλάμβαναν. ξανά η ίδια καραμέλα. η καραμέλα όμως έχει λιώσει. προ πολλού. αν δεν μπορείς, αντε στο σπιτάκι σου

Πόλεμος στην ΑΕΠΙ

μετά τον καραμανλή, ας ρίξουμε και την ΑΕΠΙ. για όσους δεν γνωρίζουν, η κατάπτυστη ΑΕΠΙ είναι εταιρεία συμφερόντων δισκογραφικών εταιρειών, οι οποίες βλέποντας τις πωλήσεις τους να πέφτουν κάτω του μηδενός και τα καταστήματα που φέρουν προϊόντα τους να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, τα ρίχνουν στα εμπορικά. και δεν εννοώ εμπορικά κέντρα. εννοώ εμπορικά καταστήματα. έχεις ένα μαγαζί που πουλάς ρούχα; επειδή η περίοδος είναι τέτοια και εσύ βαράς μύγες το 80% του χρόνου σου στο μαγαζί, βάζεις ραδιόφωνο για να περάσει η ώρα. μπαίνει ο μπράβος της αεπι και σε καταγράφει ως παραβάτη, επειδή η μουσική που ακούς θεωρείται τρόπος προσέλκυσης πελατών και πρέπει να καταβάλεις το αντίστοιχο τίμημα στον δημιουργό. ποιον πελάτη ρε μεγάλε; κοίτα γύρω σου!! όταν έχει δουλειά, αυτά τα μαγαζιά χαμηλώνουν ή κλείνουν τη μουσική επειδή ενοχλεί στις αγορές. δουλεύεις στο σπίτι και δέχεσαι ένα συνεργάτη το μήνα; ακούς μουσική; θα πληρώσεις! και αν δεν θέλεις να πληρώσεις, θα σε πάμε στα δικαστήρια. και εκεί εμείς έχουμε στρατιά δικηγόρων που τους πληρώνουμε έτσι κι αλλιώς, αλλά εσύ θα πρέπει να πληρώσεις ακριβά κάποιον και δεν θα βρεις και λύση, οπότε δώσε τώρα που μπορείς γιατί μετά θα βρεθείς και στη φυλακή!
δεν κάνω πλάκα. δεν είναι για αστεία. ο κόσμος δεν μπορεί να πληρώσει δικηγόρους και κόντρα δικηγόρους και παραστάσεις και όλα όσα ακολουθούν και μπαίνει στη διαδικασία να δεχτεί ότι είναι καλύτερο να πληρώσει τη συνδρομή στην αεπι, ή και το πρόστιμο για προηγούμενη χρήση, παρά να τρέχει και να τον τρέχουν. και το θέμα, όπως όλα τ' άλλα, πνίγεται στην απελπισία του κόσμου και στην προσπάθειά του να την βγάλει όσο πιο φτηνά γίνεται. και εκεί ποντάρουν οι καρχαρίες.. πού είσαι ρε συνήγορε του πολίτη; ή μήπως τώρα που είσαι μέσα στο υπουργικό συμβούλιο σνομπάρεις τέτοιες υποθέσεις.
τα εμπορικά καταστήματα πληρώνουν φπα, φόρο εισοδήματος, λογιστές, περαιώσεις, αυξημένα δημοτικά τέλη, εμπορικούς συλλόγους, επιμελητήρια, ασφαλιστικές, τεβε, ικα, έξτρα εισφορές, πληρώνουν την κρίση, πληρώνουν υπεραξία (σύντομα κι αλλα γι' αυτό), πληρώνουν χωρίς να βγάζουν. θα πληρώνουν τώρα και στους νταβατζήδες των δισκογραφικών. και κανείς από τους παραπάνω δεν εμφανίζεται για να τους προστατέψει από κάθε είδους κοράκι που πέφτει να ξεσκίσει τις διαλυμένες σάρκες των εμπόρων. η έλλειψη τσίπας, η απουσία κάθε ντροπής, η εκβιαστική εισβολή του πάσα ένα που στηρίζεται σε έναν εντελώς ασαφή και παρωχημένο νόμο και τον ερμηνεύει κατά το συμφέρον του πρέπει να καταπολεμηθεί. η πτώση στις πωλήσεις τους τιμώρησε, αλλά τους εξυπηρέτησε στη νέα εισφοροεπιδρομή. δεν θα περάσει όμως αυτό. οι κάθε είδους νταβατζήδες (πού είναι άραγε ο χοντρός εχθρός τους; - αν ξανακούσω για την ευαισθησία του οικογενειάρχη που τα παράτησε όλα για να στηρίξει την οικογένειά του, αλήθεια σας λέω, θα ρίξω βόμβα!) πρέπει να βρουν μπροστά τους συντονισμένη αντίδραση. ξεκινώντας από τα χαμηλά, από εδώ και βλέπουμε