Τρίτη 12 Μαΐου 2009

έτσι γουστάρω και το κλείνω!

σε ένα πολιτικό σκηνικό όπου επικρατεί η σιωπηρή παραδοχή ότι ο πρωθυπουργός μπορεί να κάνει ότι θέλει, αλλά κρατά κάπως τα προσχήματα, μην και τον παρεξηγήσουν με άλλου τύπου καθεστώτα, όλοι περιμένουμε κάθε είδους τέχνασμα, καθόλα νομότυπο, ουδόλως ωστόσο δίκαιο και ηθικό, αλλά πάλι, μέχρι ενός σημείου..
αυτό που έγινε την προηγούμενη παρασκευή ξεπερνά κάθε όριο ανοχής. ο απόλυτος άρχοντας του παιχνιδιού αποφάσισε ότι ένα αιφνιδιαστικό κλείσιμο της βουλής, με υπολογισμένους τους χρόνους, το καλοκαίρι που ακολουθεί μετά τις ευρωεκλογές, τις ευκολίες που παρέχει το σύστημα βουλή στα μεγαλοστελέχη της (300 είναι αυτά, σε μια βουλή των χιλιάδων υπαλλήλων, όχι κακή αναλογία για μια τέτοια εντελώς αναποτελεσματική "εταιρεία"). και με κάποιον περίεργο τρόπο περίμενε ότι θα βγει κερδισμένος..
οκ, με την παραγραφή την βγάζουν καθαρή όλοι οι δικοί μας, δεν πειράζει αν την βγάλουν καθαρή και μερικοί από τους απέναντι. οκ, ας πούμε ότι κερδίζω και με μια δήλωση ότι μόνο έτσι το πολιτικό τοπίο δεν θα έμπαινε σε βαθύ βούρκο που θα προκαλούσαν οι απέναντι με τους τόνους λάσπης που θα έριχναν στους τίμιους δικούς μου. αλλά ρε φίλε, πόσο νομίζεις ότι μπορεί να σταθεί αυτή η δήλωση; ή πραγματικά πιστεύεις ότι θα συσπειρώσεις τους οπαδούς σου; μα πόσο ποδοσφαιροποιημένη είναι πια η πολιτική; πετώντας ένα τσιτάτο, οι πρόεδροι ολυμπιακού και παναθηναϊκού σέρνουν αφελείς στρατούς σε έναν ακήρυχτο πόλεμο για δεκαετίες, πιστεύεις ότι απευθύνεσαι στους ίδιους στρατούς, ενδεδυμένους το μανδύα των πολιτικών όντων, όταν μέσα τους βράζει το αίμα για εκδίκηση, για νίκη; προφανώς ναι, θα απαντήσεις πονηρά, αφήνοντας να εννοηθεί ότι λίγα καταλαβαίνω από το τι πραγματικά συμβαίνει στην κοινωνία, ότι έτσι αξίζει να φέρεσαι σε ένα μάτσο κανίβαλους που τους κάνεις την τιμή να τους κυβερνάς, τρόπος του λέγειν. άντε να καταλάβω τη λογική σου ακούραστε ηγέτη. αλλά δεν θα δεχτώ πλέον αυτή να είναι που ορίζει μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. γι' αυτό, άντε στο διάολο. αρκετά σε ανεχτήκαμε.
βαριά κουβέντα θα σκεφτείτε όλοι, μας πώς γίνεται να μιλάμε έτσι σε ένα κείμενο που εκτίθεται δημόσια, ακόμα κι αν το διαβάσουν 5 άνθρωποι (μετρημένοι!); πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι ποτέ κανένα σχόλιο δεν είναι προσωπικό όταν απευθύνεται σε θεσμό. ο καραμανλής μπορεί να είναι συμπαθής για κάποιους, μπορεί ενδεχομένως να είναι καλή παρέα πάνω από ένα πιάτο κοψίδια (αμφιβάλλω πόλυ γι' αυτό), ή ο παπανδρέου μπορεί να είναι καλή παρέα για μια εκδρομή μέσα στη φύση (κ γι' αυτό αμφιβάλλω, η πολύ ενέργεια καίει το μυαλό μάλλον), ή ο τσίπρας μπορεί να σε κάνει να περάσεις καλά παρακολουθώντας μαζί μια συναυλία στο λυκαβηττό (...), ή η παραρήγα μπορεί να σε γοητεύσει σαν συνομιλητής σε μια διημερίδα για τη θεωρία του μαρξισμού - αλλά.. το μοναδικό κριτήριο με το οποίο πρέπει να κρίνονται είναι η ικανότητά τους να διαχειριστούν μεγάλα πράγματα, να εξετάσουν τις καταστάσεις στο σύνολό τους και να βγάλουν αποφάσεις δίκαιες, οι οποίες θα προσπαθούν για το καλύτερο, όχι αποσπασματικά, όχι μεροληπτικά, με τίποτα "βλέπουμε και κάνουμε", με μόνο γνώμονα τη δίκαιη, καθαρή, συνεκτική κοινωνία. και επειδή το μόνο που κάνουν είναι να μελετούν εξονυχιστικά τις αναφορές των επικοινωνιολόγων και των δημοσκόπων τους, άντε στο διάολο..

2 σχόλια: