σελίδα από το ημερολόγιο του μωρού

Είμαι 3,5 μηνών και οι γονείς μου αποφάσισαν να με φέρουν στην εξοχή για όλο το καλοκαίρι. Κάτι μου έλεγαν για παραλία, κάτι μου έλεγαν για διακοπές, μιλούσαν για καθαρό αέρα και βόλτες στην άμμο. Λίγα καταλάβαινα και όταν φύγαμε από το περιποιημένο σπίτι μας με τον κλιματισμό του και όλες τις ανέσεις του ομολογώ ότι δεν μου άρεσε. Είχα μάλιστα τόσα νεύρα από την αλλαγή που δεν έβλεπα μπροστά μου για δυο μέρες. Συνέχιζαν να μου λένε ότι εδώ που ήρθαμε να μείνουμε είναι πιο καλά για μένα, θα συνηθίσω και θα μου αρέσει, αλλά εγώ ως δυναμική προσωπικότητα που είμαι, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αφήσαμε την ωραία μας πόλη με τα πολύχρωμα αυτοκίνητα, τους μαγικούς ήχους του κορναρίσματος, τα βολικά μικρά πεζοδρόμια, τις μοσχομυριστές νεραντζιές, το ωραίο νέφος που κάνει σκιά, το σπίτι με τα πάντα όλα μέσα, τη μεγάλη τηλεόραση, το ασύρματο ίντερνετ, τους φιλικούς ήχους των γύρω διαμερισμάτων για να έρθουμε σε μια ερημιά, σε έναν ουρανό που δεν έχει σκούρα σύννεφα να κρύψουν τον ήλιο, στα τιτιβίσματα των πουλιών και στα φώτα των αστεριών που μπαίνουν τη νύχτα στο δωμάτιο και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ!
Και σε 2 μέρες όλα άλλαξαν. Άνοιξα τα μάτια μου αφού κουράστηκα να φωνάζω και να γκρινιάζω και κοίταξα γύρω μου. Ζήτησα να με πάνε στη θάλασσα και δεν με έβαλαν στο αυτοκίνητο, ζήτησα μια βόλτα με το καρότσι και με τσούλησαν κάτω από κάτι δέντρα που μου έκαναν τρομερή εντύπωση γιατί ήταν καθαρά και σκιερά και μύριζαν όμορφα, καθίσαμε με τη μαμά σε μια ξαπλώστρα μπροστά στη θάλασσα και νόμιζα ότι το αεράκι που ερχόταν είναι το χάδι της.
Από τότε κοιμάμαι πολύ τα βράδια για να μπορώ τη μέρα να κάνω βόλτες, ξυπνάω με τρελή διάθεση για παιχνίδια, πλατσουρίζω τα πόδια μου στη θάλασσα και ξεκαρδίζομαι. Τις προάλλες με πήγαν σε ένα χωριό στο βουνό και με πήρε ο ύπνος κάτω από ένα άλλο μεγάλο δέντρο και είδα ότι είχαν έρθει αγγελάκια και νεράιδες και μου τραγουδούσαν νανουρίσματα. Και χαμογελούσα συνέχεια στον ύπνο μου.
Και οι γονείς μου είναι αλλιώς, ο μπαμπάς μου έχει σταματήσει να γκρινιάζει και παίζει πιο πολύ μαζί μου, η μαμά όλο μου μιλάει και με πειράζει και μου ζητάει να τις πω τα νέα μου και εγώ χαίρομαι, πανηγυρίζω όλη μέρα εδώ που είμαι και μιλάω στα παιχνίδια μου και σ' αυτούς που έρχονται να με δουν και θέλω να έρθουν να μείνουν εδώ όλοι οι φίλοι μου και οι φίλες μου και να φτιάξουμε εδώ τα σπίτια μας, με λίγα πράγματα όμως, να μην ξαναμπούμε στο αυτοκίνητο και να παίζουμε σε μια παιδική χαρά όχι με ψεύτικο χορτάρι αλλά με αληθινή άμμο δίπλα στη θάλασσα.