ξαναπέφτει Πέμπτη

Εγκαινιάζω μ' αυτό το κομμάτι μια νέα προσπάθεια στο κατακαημένο blog μας. Θα ονομάσω αυτήν την προσπάθεια "ξαναπέφτει Πέμπτη" και θα έχει δύο στόχους: ένα, η δέσμευση της Πέμπτης να με κρατά σε εγρήγορση και δύο, να δημιουργήσει ένα ρεύμα το οποίο ελπίζω να ακολουθήσετε όλοι και η συμμετοχή μας να αποκτήσει μεγαλύτερη συχνότητα και δράση. Καλή αρχή λοιπόν
· Η Πέμπτη είναι παραδοσιακά μέρα μετά από διεθνείς αγώνες, της εθνικής ομάδας ή των ευρωπαϊκών στυλοβατών μας (βγάζω απ' έξω τους κακομοίρηδες του Ουέφα -europa league) και συνήθως, μια μέρα απογοήτευσης και απομάκρυνσης από τους στόχους. Η εθνική του Ρεχάγκελ μόνο απογοήτευση γεννά και γρήγορες αλλαγές στο τηλεκοντρόλ. Η εμμονή της ομοσπονδίας στην πίστη στον προπονητή έχει κουράσει τους πάντες, και κυρίως του ποδοσφαιριστές, οι οποίοι παλεύουν για μια ισοπαλία στη μακρινή Μολδαβία, βάζουν ένα γκολ και κλείνονται, αγχώνονται και κάνουν τη μία λάθος πάσα μετά την άλλη, και στο τέλος τρώνε και το χαριστικό χαστούκι. Ο προπονητής πρέπει να εμπνέει και να ταρακουνά στις δύσκολες στιγμές (αφού βέβαια δεν έχει ενδιαφερθεί να κατέβει στις μικρές κατηγορίες, να δημιουργήσει φυτώρια, να οργανώσει μια ακαδημία, να δοκιμάσει κάτι φρέσκο) και όχι να ταλαιπωρεί τον Καραγκούνη φέρνοντάς τον πότε δεξιά και πότε αριστερά μέχρι να τον εξοντώσει, ούτε να δίνει εντολή στον Κατσουράνη να βγαίνει σαν κρυφός σέντερ φορ όταν ο φανερός είναι μόνιμα σε θέση οφσάιντ. Κουραστικό, ανιαρό, ψυχοβγαλτικό και ανυπόφορο είναι το παιχνίδι της εθνικής και σύντομα θα σβήσει και η τελευταία σπίθα του ενθουσιασμού που γέννησε το 2004. Αν υπάρχει κάποια ακόμα.
· Ιδρωμένος, με ανοιχτό πουκάμισο και χαλαρή γραβάτα, αγκομαχά περπατώντας πάνω κάτω στη σκηνή, με το χαμόγελο του πονηρού αστείου και το σύμβολο της νίκης που συνωμοτικά δείχνει στους πίσω. Ένας σερβιτόρος που τρέχει πάνω κάτω και σου φέρνει καθυστερημένα το φαγητό σου στάζοντας ιδρώτα προφανώς προκαλεί αηδία. Και είναι ένας λόγος να μην ξαναπατήσεις στο μαγαζί. Λένε ότι ο Καραμανλής είναι καλός την τελευταία εβδομάδα. Τι ακριβώς εννοούν; Ότι παρά τη χειρότερη διακυβέρνηση όλων των εποχών, έχει καταφέρει να κάνει πολλούς να νιώσουν ότι θα μπορούσε και να μην χάσει δραματικά πολύ. Πώς; Με την αποκάλυψη κάποιων καλών πράξεων του; Με την κατάθεση νομοσχεδίων που αλλάζουν τα πάντα; Με τη σύγκρουσή του με τα συμφέροντα; Όχι ρε παιδιά! Τι λέτε; Με τη φωνή του, τον ιδρώτα του, τη θέρμη που δείχνει και το χαμόγελο του νικητή. Αυτά αρκούν; Για πολλούς ναι. Επειδή αυτό που έχει σημασία είναι η επικοινωνία, είναι οι επικοινωνιακοί σύμβουλοι, είναι τα τζιμάνια που του προτείνουν να το παίζει χαλαρός, άνετος, να μην ντρέπεται για τα κιλά του, να μην αγχώνεται για την εμφάνισή του, καθώς η χαλαρότητά του μπορεί να κάνει τον ψηφοφόρο να ταυτιστεί μαζί του. Ποιον ψηφοφόρο όμως; Τον τηλεθεατή του Αυτιά και του Αλτερ, τον κακομοίρη που τη βγάζει-δεν τη βγάζει με την μηδαμινή σύνταξη, αλλά του αρέσει να βλέπει τον αρχηγό σαν αυτόν. Καημένε Καραμανλή, έτσι όπως πας όμως, οι δικοί σου, αυτοί που σε στηρίζουν πάντα θα πάνε απέναντι, στον ατσαλάκωτο, γιατί όπως και να το κάνουμε, δεν ταιριάζει ο ιδρωμένος χοντρούλης στα σαλόνια. Ποτέ δεν ταίριαζε άλλωστε. Είμαι σίγουρος ότι προτιμά να μπεκρουλιάζει σε μια ψησταριά στη Χασιά και να ανοίγει ένα κουμπί όταν φουσκώνει, παρά να στριμώχνεται σε ένα κοστούμι δύο νούμερα μικρότερο μπροστά από μια μερίδα που δεν χορταίνει ούτε κουταβάκι. Ας τον αφήσουμε λοιπόν να κάνει αυτό που θέλει επιτέλους..
· Το πολίτευμά μας κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ολιγαρχία, με την ανοχή όλων. Παραβιάζονται όλοι οι κανόνες στον τρόπο αναγγελίας των εκλογών, στον τρόπο λειτουργίας της βουλής και των υπουργικών συμβουλίων, στον τρόπο λήψης αποφάσεων από έναν. Μέχρι πρόσφατα υπήρχε κάποια στοιχειώδης αντίδραση από τον Τύπο, από την αντιπολίτευση, από τον κόσμο. Τώρα όλα αγνοούνται επιδεικτικά από όλους και δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Η εγρήγορση είναι η μόνη λύση. Για να μην γίνει και η λειτουργία του πολιτεύματος ένα "έλα μωρέ τώρα, κάθεσαι και ασχολείσαι..". Η διάλυση της βουλής πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες που διατυπώνονται με σαφήνεια στο Σύνταγμα. Δεν πρέπει άλλο να διευκολύνουμε τον πάσα ένα που εκμεταλλεύεται την αδιαφορία και καταστρατηγεί επικίνδυνα κάθε άρθρο του Συντάγματος που ορίστηκε με κόπο και αγώνα.