Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

αντί να σκουπίσω, στρώνω χαλιά

ο έλεγχος σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής, σε όλες τις σχέσεις μεταξύ κράτους-πολίτη, είναι προφανώς το στοιχείο που λείπει στην ελλάδα και βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά σε αβάσταχτα χρέη, σε υπέρογκα δάνεια, σε φτώχεια και ανυποληψία. κανείς όμως δεν μιλάει με ειλικρίνεια για τον έλεγχο. και ποτέ δεν γίνεται νο. 1 στόχος του κράτους. αν σκεφτούμε όμως ότι αν το κράτος μπορούσε να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά ελέγχοντας πάσης φύσεως διαφυγές (εισφορο-, φορο-, κλπ.), θα μπορούσε να καλύψει μεγάλο μέρος των χρεών. πόσο; και αξίζει τον κόπο; ασφαλώς και αξίζει. η εισφοροδιαφυγή μόνο σε ασφαλιστικά ταμεία θα μπορούσε να καλύψει το σύνολο του δανεισμού των τελευταίων ετών και να γεμίσει τα ταμεία ώστε να μπορούν να καλύπτουν μόνα τους τις ανάγκες τους για πληρωμές συντάξεων και εξόδων υγείας.
πώς όμως μπορούμε να μιλήσουμε για ελέγχους σε μία χώρα που βρίσκεται στην 71η θέση παγκοσμίως όσον αφορά στη διαφθορά. φέτος, γιατί την περασμένη χρονιά ήμαστε σε πολύ υψηλότερη θέση. που σημαίνει ότι τα σκάνδαλα μόνο του τελευταίου έτους μας έριξαν σε επίπεδα υπανάπτυκτων ασιατικών και λατινοαμερικάνικων χωρών, στην τελευταία θέση στην ευρωπαϊκή ένωση. από πού λοιπόν θα ξεκινήσουν οι έλεγχοι και ποιοι θα τους πραγματοποιήσουν. κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν και όλοι προσπαθούν να συμμετέχουν σ' αυτό το παιχνίδι - ότι αρπάξει ο εισπράκτωρ και ότι κρύψει ο πληρών. και αντί να γίνει έστω και την ύστατη ώρα μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση, το κράτος προτιμά να μας ωθήσει ακόμα πιο βαθιά σ' αυτό το αλισβερίσι κάτω από το τραπέζι, επιβάλλοντας νέους φόρους, άμεσους και έμμεσους, με μοναδικό και προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα την αύξηση της διαφθοράς, της διαφυγής, της αποθέωσης της μικρο- και μεγαλο- απάτης.
οι αδιάφθοροι του κράτους ακούγεται σαν ανέκδοτο. αλλά αν δεν γίνει μια απόπειρα να υλοποιηθούν τα σχέδια που υπάρχουν για σοβαρούς και αξιόπιστούς ελέγχους, σύντομα, πολύ σύντομα, θα έρθουν πολύ χειρότερα - παρακράτηση ολόκληρων μισθών, μείωση και όχι πάγωμα συντάξεων, κατάργηση προνομίων και δικαιωμάτων, αύξηση του επιπέδου του πληθυσμού κάτω του ορίου φτώχειας σε δυσθεώρητα ύψη. και όλα αυτά δεν αργούν.
η απόδοση ευθυνών είναι αυτό που πρέπει να γίνει πρώτο. η αποφυγή της σε δύσκολες στιγμές, η οποία αποδίδεται στην προτεραιότητα άλλων αναγκών, είναι το άλλοθι όσων θα επιχειρήσουν να επαναλάβουν τα ίδια. συντονισμένη απόδοση ευθυνών, παραδειγματική τιμωρία, εφαρμογή ελέγχου παντού. όχι με ψευτο-πόθεν έσχες και δήθεν διασταυρώσεις. με ουσιαστικό και πραγματικό έλεγχο κάθε συναλλαγής, με απόλυτα κεντρική διαχείριση του ταμείου, με διακοπή κάθε δικαιώματος που αφήνει υποψίες ανοιχτών παραθύρων. και όχι με εντυπωσιακές προσαγωγές ολόκληρων ομάδων για επίδειξη δύναμης, όχι με παραθυρικές δηλώσεις και δήθεν οργισμένα διαγγέλματα.
οι 100 μέρες περνούν γρήγορα και τα παπαγαλάκια λένε τώρα ότι δεν ήξεραν τι παραλάμβαναν. ξανά η ίδια καραμέλα. η καραμέλα όμως έχει λιώσει. προ πολλού. αν δεν μπορείς, αντε στο σπιτάκι σου

3 σχόλια:

  1. Οι έλεγχοι πρέπει να είναι απρόσωποι. Αλλιώς προσπαθείς ν' αντιμετωπίσεις τη διαφθορά, γεννώντας νέες εστίες διαφθοράς.

    Επίσης, δεν αρκεί να είναι "δειγματοληπτικοί". Να είναι για όλους.

    Σήμερα η τεχνολογία το επιτρέπει. Βούληση χρειάζεται! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. φιλε agi...

    ειναι πολυ νωρις ακομη για να κανουμε κριτικη στη νεα κυβερνηση.
    Μετα απο 5 χρονια κυριολεκτικης ακυβερνησιας ειναι σε ολους φανερο οτι τουλαχιστον τωρα καποιος υπαρχει που θελει να προσφερει με ορεξη και ενθουσιασμο. Ειναι πολυ αδικο να του λες να φυγει...
    Τα πρωτα δειγματα σε ολους τους τομεις κατα τη γνωμη μου ειναι πολυ θετικα. Χρειαζεται προσπαθεια να συνειδητοποιησει και η κοινωνια την κρισιμοτητα της καταστασης. Το οποιοδηποτε μετρο χρειαζεται κοινωνικη στηριξη για να ειναι πετυχημενο, και οι 20 μοναδες απο τον δευτερο δειχνουν οτι υπαρχει.
    Θεωρω οτι ειναι μια μεγαλη ευκαιρια για τη χωρα να γινουν πραγματα καθως και ανθρωποι ικανοι υπαρχουν στην εξουσια αλλα και την απαραιτητη ανοχη εχουν απο ολους μας.
    Η συγκυρια δεν πρεπει να χαθει... ο κοσμος δεν πρεπει να απογοητευθει... η ελπιδα δεν πρεπει να σβησει!!

    ΥΓ: ikor συμφωνω για τους ελεγχους. Ειναι επισης σημαντικο περα απο τους ελεγχους να τονιστει στους πολιτες και η εννοια της ανταποδοτικοτητας. Πληρωνουμε φορους για να εχουμε καλα σχολεια, καλα νοσοκομεια... Πληρωνουμε εισφορες για να εχουμε συνταξεις και καλη περιθαλψη... Μεχρι τωρα ολοι μας πιστευουμε οτι τα λεφτα που δινουμε στο κρατος καταληγουν στα χερια επιτηδειων(βλ. ομολογα ,βατοπεδι, μιζες).Αν πειστουμε οτι αυτα σταματησαν ειμαι σιγουρος οτι και η φορο-εισφοροδιαφυγη θα ειναι σημαντικα μικροτερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. συμφωνώ απολύτως ότι η ελπίδα μπορεί να αποτελέσει οδηγό. ενθουσιασμός κυρίεψε κ μένα αρχικά, ο οποίος όμως πολύ φοβάμαι ότι αντικαταστάθηκε από τη συνειδητοποίηση ότι αυτά που μπορούν να κάνουν (ή μπορούν να γίνουν) φτάνουν έως ένα σημείο. όχι πολύ μακρινό. και επίσης, διαπιστώνω μετά λύπης ότι η αρχή δεν είναι καλή. απαιτούνται καινοτόμες λύσεις, μικρές ριζοσπαστικές επαναστάσεις. και επειδή τώρα είναι η ώρα κ ο κόσμος στηρίζει, πρέπει να γίνουν σωστά. όχι με τα συνήθη θύματα.
    η ανταποδοτικότητα είναι κλειδί για τις κοινωνίες. αλλά πρέπει να υπάρχουν αμοιβαίες αποδείξεις. μοιάζει με διελκυνστίδα. όσο τραβάς, θα τραβάω, αν αφήσεις, την πάτησες άσχημα. όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τις τελευταίες εβδομάδες, δεν βλέπω δύο ομάδες όρθιες. η μία είναι μόνιμα πεσμένη. και για να υπάρχει διάθεση από τον κόσμο να δώσει, πρέπει να υπάρχουν πράξεις από την άλλη πλευρά που θα δείχνουν ότι αξίζει. και νιώθω ότι δεν υπάρχουν. πραγματικά πιστεύω ότι αξίζει να δώσεις, αλλά η εμπιστοσύνη μου, δικαίως, βρίσκεται στο ναδίρ.
    υγ. ευχαριστούμε τον ikor για τη συμμετοχή του από το ξεκίνημά μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή