αντί να σκουπίσω, στρώνω χαλιά

ο έλεγχος σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής, σε όλες τις σχέσεις μεταξύ κράτους-πολίτη, είναι προφανώς το στοιχείο που λείπει στην ελλάδα και βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά σε αβάσταχτα χρέη, σε υπέρογκα δάνεια, σε φτώχεια και ανυποληψία. κανείς όμως δεν μιλάει με ειλικρίνεια για τον έλεγχο. και ποτέ δεν γίνεται νο. 1 στόχος του κράτους. αν σκεφτούμε όμως ότι αν το κράτος μπορούσε να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά ελέγχοντας πάσης φύσεως διαφυγές (εισφορο-, φορο-, κλπ.), θα μπορούσε να καλύψει μεγάλο μέρος των χρεών. πόσο; και αξίζει τον κόπο; ασφαλώς και αξίζει. η εισφοροδιαφυγή μόνο σε ασφαλιστικά ταμεία θα μπορούσε να καλύψει το σύνολο του δανεισμού των τελευταίων ετών και να γεμίσει τα ταμεία ώστε να μπορούν να καλύπτουν μόνα τους τις ανάγκες τους για πληρωμές συντάξεων και εξόδων υγείας.
πώς όμως μπορούμε να μιλήσουμε για ελέγχους σε μία χώρα που βρίσκεται στην 71η θέση παγκοσμίως όσον αφορά στη διαφθορά. φέτος, γιατί την περασμένη χρονιά ήμαστε σε πολύ υψηλότερη θέση. που σημαίνει ότι τα σκάνδαλα μόνο του τελευταίου έτους μας έριξαν σε επίπεδα υπανάπτυκτων ασιατικών και λατινοαμερικάνικων χωρών, στην τελευταία θέση στην ευρωπαϊκή ένωση. από πού λοιπόν θα ξεκινήσουν οι έλεγχοι και ποιοι θα τους πραγματοποιήσουν. κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν και όλοι προσπαθούν να συμμετέχουν σ' αυτό το παιχνίδι - ότι αρπάξει ο εισπράκτωρ και ότι κρύψει ο πληρών. και αντί να γίνει έστω και την ύστατη ώρα μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση, το κράτος προτιμά να μας ωθήσει ακόμα πιο βαθιά σ' αυτό το αλισβερίσι κάτω από το τραπέζι, επιβάλλοντας νέους φόρους, άμεσους και έμμεσους, με μοναδικό και προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα την αύξηση της διαφθοράς, της διαφυγής, της αποθέωσης της μικρο- και μεγαλο- απάτης.
οι αδιάφθοροι του κράτους ακούγεται σαν ανέκδοτο. αλλά αν δεν γίνει μια απόπειρα να υλοποιηθούν τα σχέδια που υπάρχουν για σοβαρούς και αξιόπιστούς ελέγχους, σύντομα, πολύ σύντομα, θα έρθουν πολύ χειρότερα - παρακράτηση ολόκληρων μισθών, μείωση και όχι πάγωμα συντάξεων, κατάργηση προνομίων και δικαιωμάτων, αύξηση του επιπέδου του πληθυσμού κάτω του ορίου φτώχειας σε δυσθεώρητα ύψη. και όλα αυτά δεν αργούν.
η απόδοση ευθυνών είναι αυτό που πρέπει να γίνει πρώτο. η αποφυγή της σε δύσκολες στιγμές, η οποία αποδίδεται στην προτεραιότητα άλλων αναγκών, είναι το άλλοθι όσων θα επιχειρήσουν να επαναλάβουν τα ίδια. συντονισμένη απόδοση ευθυνών, παραδειγματική τιμωρία, εφαρμογή ελέγχου παντού. όχι με ψευτο-πόθεν έσχες και δήθεν διασταυρώσεις. με ουσιαστικό και πραγματικό έλεγχο κάθε συναλλαγής, με απόλυτα κεντρική διαχείριση του ταμείου, με διακοπή κάθε δικαιώματος που αφήνει υποψίες ανοιχτών παραθύρων. και όχι με εντυπωσιακές προσαγωγές ολόκληρων ομάδων για επίδειξη δύναμης, όχι με παραθυρικές δηλώσεις και δήθεν οργισμένα διαγγέλματα.
οι 100 μέρες περνούν γρήγορα και τα παπαγαλάκια λένε τώρα ότι δεν ήξεραν τι παραλάμβαναν. ξανά η ίδια καραμέλα. η καραμέλα όμως έχει λιώσει. προ πολλού. αν δεν μπορείς, αντε στο σπιτάκι σου

Πόλεμος στην ΑΕΠΙ

μετά τον καραμανλή, ας ρίξουμε και την ΑΕΠΙ. για όσους δεν γνωρίζουν, η κατάπτυστη ΑΕΠΙ είναι εταιρεία συμφερόντων δισκογραφικών εταιρειών, οι οποίες βλέποντας τις πωλήσεις τους να πέφτουν κάτω του μηδενός και τα καταστήματα που φέρουν προϊόντα τους να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, τα ρίχνουν στα εμπορικά. και δεν εννοώ εμπορικά κέντρα. εννοώ εμπορικά καταστήματα. έχεις ένα μαγαζί που πουλάς ρούχα; επειδή η περίοδος είναι τέτοια και εσύ βαράς μύγες το 80% του χρόνου σου στο μαγαζί, βάζεις ραδιόφωνο για να περάσει η ώρα. μπαίνει ο μπράβος της αεπι και σε καταγράφει ως παραβάτη, επειδή η μουσική που ακούς θεωρείται τρόπος προσέλκυσης πελατών και πρέπει να καταβάλεις το αντίστοιχο τίμημα στον δημιουργό. ποιον πελάτη ρε μεγάλε; κοίτα γύρω σου!! όταν έχει δουλειά, αυτά τα μαγαζιά χαμηλώνουν ή κλείνουν τη μουσική επειδή ενοχλεί στις αγορές. δουλεύεις στο σπίτι και δέχεσαι ένα συνεργάτη το μήνα; ακούς μουσική; θα πληρώσεις! και αν δεν θέλεις να πληρώσεις, θα σε πάμε στα δικαστήρια. και εκεί εμείς έχουμε στρατιά δικηγόρων που τους πληρώνουμε έτσι κι αλλιώς, αλλά εσύ θα πρέπει να πληρώσεις ακριβά κάποιον και δεν θα βρεις και λύση, οπότε δώσε τώρα που μπορείς γιατί μετά θα βρεθείς και στη φυλακή!
δεν κάνω πλάκα. δεν είναι για αστεία. ο κόσμος δεν μπορεί να πληρώσει δικηγόρους και κόντρα δικηγόρους και παραστάσεις και όλα όσα ακολουθούν και μπαίνει στη διαδικασία να δεχτεί ότι είναι καλύτερο να πληρώσει τη συνδρομή στην αεπι, ή και το πρόστιμο για προηγούμενη χρήση, παρά να τρέχει και να τον τρέχουν. και το θέμα, όπως όλα τ' άλλα, πνίγεται στην απελπισία του κόσμου και στην προσπάθειά του να την βγάλει όσο πιο φτηνά γίνεται. και εκεί ποντάρουν οι καρχαρίες.. πού είσαι ρε συνήγορε του πολίτη; ή μήπως τώρα που είσαι μέσα στο υπουργικό συμβούλιο σνομπάρεις τέτοιες υποθέσεις.
τα εμπορικά καταστήματα πληρώνουν φπα, φόρο εισοδήματος, λογιστές, περαιώσεις, αυξημένα δημοτικά τέλη, εμπορικούς συλλόγους, επιμελητήρια, ασφαλιστικές, τεβε, ικα, έξτρα εισφορές, πληρώνουν την κρίση, πληρώνουν υπεραξία (σύντομα κι αλλα γι' αυτό), πληρώνουν χωρίς να βγάζουν. θα πληρώνουν τώρα και στους νταβατζήδες των δισκογραφικών. και κανείς από τους παραπάνω δεν εμφανίζεται για να τους προστατέψει από κάθε είδους κοράκι που πέφτει να ξεσκίσει τις διαλυμένες σάρκες των εμπόρων. η έλλειψη τσίπας, η απουσία κάθε ντροπής, η εκβιαστική εισβολή του πάσα ένα που στηρίζεται σε έναν εντελώς ασαφή και παρωχημένο νόμο και τον ερμηνεύει κατά το συμφέρον του πρέπει να καταπολεμηθεί. η πτώση στις πωλήσεις τους τιμώρησε, αλλά τους εξυπηρέτησε στη νέα εισφοροεπιδρομή. δεν θα περάσει όμως αυτό. οι κάθε είδους νταβατζήδες (πού είναι άραγε ο χοντρός εχθρός τους; - αν ξανακούσω για την ευαισθησία του οικογενειάρχη που τα παράτησε όλα για να στηρίξει την οικογένειά του, αλήθεια σας λέω, θα ρίξω βόμβα!) πρέπει να βρουν μπροστά τους συντονισμένη αντίδραση. ξεκινώντας από τα χαμηλά, από εδώ και βλέπουμε

Για όσους δυσκολεύονται ως γονείς

Ο Γ.Σ. Μπαχ ενώ απασχολεί κάπου 9 από τα 20 παιδιά του...

Να ετοιμαζόμαστε για υπουργεία

Σύντροφοι,

πιστεύω και ελπίζω ο νέος πρωθυπουργός να εξακολουθήσει στην ανάδειξη νέων προσώπων στα υπουργικά αξιώματα.

Όχι μόνο δεν θα πρέπει να κάνουμε το λάθος των οικολόγων οι οποίοι γλυκοπίκραναν τους ψηφοφόρους τους με την υπερήφανη στάση τους,

αλλά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι προετοιμάζοντας κιόλας σκιώδεις υπουργούς.

Φερ' επείν, σκιώδης υπουργός οικονομικών ο γνωστός γκόλντεν μπόυ, εξωτερικών - αμύνης και όλα αυτά τα σοβαρά, οι σύντροφοι Γιδαράκος και Πολίτης, Υγείας ο σύντροφος γιατρός μας της διασποράς, αποκέντρωσης, μηχανοργάνωσης και κοινωνικής προστασίας (νέο υπουργείο) ο σύντροφος Άγης, Εργασίας ο Στεφάν, Αθλητισμού ο Επίτιμος Πρόεδρος, Παιδείας και Θρησκευμάτων ο 666...

Οι δυνατότητες είναι πολλές, αρκεί να υπάρχει κέφι και αισιοδοξία.

Ο λαός περιμένει δίχως να το ξέρει από εμάς να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

Καλή τετραετία.

οι τυχεροί της Α Αθηνών

Για όσους τυχερούς ψηφίζουν στην Α Αθηνών υπάρχει λύση -

ένα κόμμα που εκπροσωπεί όσους αγαπούν την ελευθερία και το καλό γούστο.

Στις 4 Οκτωβρίου Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. τσιμπητό!

δεν θα ξαναπέσει πέμπτη

ούτε και άλλη μέρα, πιθανώς. όχι ότι έπεσε και πολλές φορές, αλλά νιώθω ότι τα λόγια μου πέφτουν στον τοίχο και γυρνούν πάλι σε μένα. οι μοναχικές προσπάθειες δεν ήταν ποτέ κομψές, αντιθέτως, ελλοχεύει ο κίνδυνος της γραφικότητας.
ένα μπλογκ που ψόφησε γρήγορα - με στεναχωρεί που η συμμετοχή είναι ανύπαρκτη, με θλίβει που όσα είχαμε να πούμε δεν ενδιέφεραν κανέναν, ούτε τους ίδιους τους επινοητές.
σας αποχαιρετώ σύντροφοι και φίλοι από εδώ

ξαναπέφτει Πέμπτη

Εγκαινιάζω μ' αυτό το κομμάτι μια νέα προσπάθεια στο κατακαημένο blog μας. Θα ονομάσω αυτήν την προσπάθεια "ξαναπέφτει Πέμπτη" και θα έχει δύο στόχους: ένα, η δέσμευση της Πέμπτης να με κρατά σε εγρήγορση και δύο, να δημιουργήσει ένα ρεύμα το οποίο ελπίζω να ακολουθήσετε όλοι και η συμμετοχή μας να αποκτήσει μεγαλύτερη συχνότητα και δράση. Καλή αρχή λοιπόν
· Η Πέμπτη είναι παραδοσιακά μέρα μετά από διεθνείς αγώνες, της εθνικής ομάδας ή των ευρωπαϊκών στυλοβατών μας (βγάζω απ' έξω τους κακομοίρηδες του Ουέφα -europa league) και συνήθως, μια μέρα απογοήτευσης και απομάκρυνσης από τους στόχους. Η εθνική του Ρεχάγκελ μόνο απογοήτευση γεννά και γρήγορες αλλαγές στο τηλεκοντρόλ. Η εμμονή της ομοσπονδίας στην πίστη στον προπονητή έχει κουράσει τους πάντες, και κυρίως του ποδοσφαιριστές, οι οποίοι παλεύουν για μια ισοπαλία στη μακρινή Μολδαβία, βάζουν ένα γκολ και κλείνονται, αγχώνονται και κάνουν τη μία λάθος πάσα μετά την άλλη, και στο τέλος τρώνε και το χαριστικό χαστούκι. Ο προπονητής πρέπει να εμπνέει και να ταρακουνά στις δύσκολες στιγμές (αφού βέβαια δεν έχει ενδιαφερθεί να κατέβει στις μικρές κατηγορίες, να δημιουργήσει φυτώρια, να οργανώσει μια ακαδημία, να δοκιμάσει κάτι φρέσκο) και όχι να ταλαιπωρεί τον Καραγκούνη φέρνοντάς τον πότε δεξιά και πότε αριστερά μέχρι να τον εξοντώσει, ούτε να δίνει εντολή στον Κατσουράνη να βγαίνει σαν κρυφός σέντερ φορ όταν ο φανερός είναι μόνιμα σε θέση οφσάιντ. Κουραστικό, ανιαρό, ψυχοβγαλτικό και ανυπόφορο είναι το παιχνίδι της εθνικής και σύντομα θα σβήσει και η τελευταία σπίθα του ενθουσιασμού που γέννησε το 2004. Αν υπάρχει κάποια ακόμα.
· Ιδρωμένος, με ανοιχτό πουκάμισο και χαλαρή γραβάτα, αγκομαχά περπατώντας πάνω κάτω στη σκηνή, με το χαμόγελο του πονηρού αστείου και το σύμβολο της νίκης που συνωμοτικά δείχνει στους πίσω. Ένας σερβιτόρος που τρέχει πάνω κάτω και σου φέρνει καθυστερημένα το φαγητό σου στάζοντας ιδρώτα προφανώς προκαλεί αηδία. Και είναι ένας λόγος να μην ξαναπατήσεις στο μαγαζί. Λένε ότι ο Καραμανλής είναι καλός την τελευταία εβδομάδα. Τι ακριβώς εννοούν; Ότι παρά τη χειρότερη διακυβέρνηση όλων των εποχών, έχει καταφέρει να κάνει πολλούς να νιώσουν ότι θα μπορούσε και να μην χάσει δραματικά πολύ. Πώς; Με την αποκάλυψη κάποιων καλών πράξεων του; Με την κατάθεση νομοσχεδίων που αλλάζουν τα πάντα; Με τη σύγκρουσή του με τα συμφέροντα; Όχι ρε παιδιά! Τι λέτε; Με τη φωνή του, τον ιδρώτα του, τη θέρμη που δείχνει και το χαμόγελο του νικητή. Αυτά αρκούν; Για πολλούς ναι. Επειδή αυτό που έχει σημασία είναι η επικοινωνία, είναι οι επικοινωνιακοί σύμβουλοι, είναι τα τζιμάνια που του προτείνουν να το παίζει χαλαρός, άνετος, να μην ντρέπεται για τα κιλά του, να μην αγχώνεται για την εμφάνισή του, καθώς η χαλαρότητά του μπορεί να κάνει τον ψηφοφόρο να ταυτιστεί μαζί του. Ποιον ψηφοφόρο όμως; Τον τηλεθεατή του Αυτιά και του Αλτερ, τον κακομοίρη που τη βγάζει-δεν τη βγάζει με την μηδαμινή σύνταξη, αλλά του αρέσει να βλέπει τον αρχηγό σαν αυτόν. Καημένε Καραμανλή, έτσι όπως πας όμως, οι δικοί σου, αυτοί που σε στηρίζουν πάντα θα πάνε απέναντι, στον ατσαλάκωτο, γιατί όπως και να το κάνουμε, δεν ταιριάζει ο ιδρωμένος χοντρούλης στα σαλόνια. Ποτέ δεν ταίριαζε άλλωστε. Είμαι σίγουρος ότι προτιμά να μπεκρουλιάζει σε μια ψησταριά στη Χασιά και να ανοίγει ένα κουμπί όταν φουσκώνει, παρά να στριμώχνεται σε ένα κοστούμι δύο νούμερα μικρότερο μπροστά από μια μερίδα που δεν χορταίνει ούτε κουταβάκι. Ας τον αφήσουμε λοιπόν να κάνει αυτό που θέλει επιτέλους..
· Το πολίτευμά μας κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ολιγαρχία, με την ανοχή όλων. Παραβιάζονται όλοι οι κανόνες στον τρόπο αναγγελίας των εκλογών, στον τρόπο λειτουργίας της βουλής και των υπουργικών συμβουλίων, στον τρόπο λήψης αποφάσεων από έναν. Μέχρι πρόσφατα υπήρχε κάποια στοιχειώδης αντίδραση από τον Τύπο, από την αντιπολίτευση, από τον κόσμο. Τώρα όλα αγνοούνται επιδεικτικά από όλους και δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Η εγρήγορση είναι η μόνη λύση. Για να μην γίνει και η λειτουργία του πολιτεύματος ένα "έλα μωρέ τώρα, κάθεσαι και ασχολείσαι..". Η διάλυση της βουλής πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες που διατυπώνονται με σαφήνεια στο Σύνταγμα. Δεν πρέπει άλλο να διευκολύνουμε τον πάσα ένα που εκμεταλλεύεται την αδιαφορία και καταστρατηγεί επικίνδυνα κάθε άρθρο του Συντάγματος που ορίστηκε με κόπο και αγώνα.

να μαζέψουμε κανά φράγκο ρε παιδιά!

επιστροφή στην πόλη μετά από διακοπές, είσαι στα όρια της κατάθλιψης, βλέπεις σε διπλανά αυτοκίνητα συμπάσχοντα πρόσωπα που κουνούν συγκαταβατικά το κεφάλι - όλοι μαζί σε ένα νοερό μέρος μακριά από τη γκρίζα άσφαλτο και τις καπνισμένες ταράτσες - στρίβεις εκεί που έστριβες πάντα για να φτάσεις στη δουλειά σου και ξαφνικά μπροστά σου μπλόκο απειλητικών, θυμωμένων και ορεξάτων μαντράχαλων ενδεδυμένων τη γαλάζια καλοκαιρινή στολή.
"Εδώ που μπήκατε είναι μονόδρομος. Μπήκατε ανάποδα. Άδεια και δίπλωμα"
Μια διαδρομή που κάνεις χρόνια, ένας δρόμος που ξέρεις σαν το χέρι σου, ένα αυτοκίνητο που ακολουθεί σχεδόν μόνο του μια ρουτινιάρικη πορεία. Κι όμως, αμέσως μετά το καλοκαίρι ένα μπλόκο 3 περιπολικών με τους συνοδούς τους σε συλλαμβάνει επ' αυτοφώρω ενώ προβαίνεις στο φρικτό έγκλημα της ανάποδης πορείας σε μονόδρομο. Αφαιρούνται πινακίδες, δίπλωμα, καταγράφεται η παράβαση, συντάσσεται η κλήση και μένεις άναυδος, ανήμπορος να εξηγήσεις και να ζητήσεις εξηγήσεις από ρομποτάκια που σε έριξαν στην παγίδα τους.
Τρέχεις στο τμήμα, στο διοικητή, άλλος στον Αυτιά για παράπονα. Φεύγεις συνήθως με τις πινακίδες σου, με ένα αρκετά μεγάλο ποσό να έχει αφαιρεθεί από το πορτοφόλι σου, μειωμένο ανάλογα με τις διαθέσεις του διοικητή και με υποχρέωση σ' αυτόν τον αρχηγό των ρομπότ που σου κάνει τη χάρη να μην σε τρέχει περισσότερο.
Παγίδες. Αυτό είναι το συνώνυμο του ελληνικού κράτους. Όταν αλλάζεις την κατεύθυνση της κυκλοφορίας σε ένα δρόμο μετά από δεκαετίες, φαντάζομαι ότι πρέπει να υπάρχει κάποια ενημέρωση, κάποια μέτρα πριν στρίψεις, με πινακίδες που ενημερώνουν για την αλλαγή και προειδοποιούν για τον κίνδυνο, με μεγάλα γράμματα για να μην καταλήξουμε σε ατυχήματα και δυστυχήματα. Κι αυτό για κάποια εύλογη, μικρή πιθανώς, περίοδο προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Αντί αυτού έχουμε τιμωρίες γιατί σε παρέσυρε η δύναμη της συνήθειας, κρυμμένους μπάτσους που δεν σε προειδοποιούν, αλλά γελούν σε βάρος σου ("ακόμα ένας που την πάτησε! Χα! χα! χα") και σου αφαιρούν τα λιγοστά που σου έχουν μείνει.
Παγίδες. Αυτό έχει ανακαλύψει ο καθένας από μας που έχει ζήσει στην αφόρητη χώρα μας. Παγίδες στους φόρους, Παγίδες στην οικοδόμηση. Παγίδες στους δρόμους. Παγίδες στην κατανάλωση. Παγίδες στους μισθούς. Παγίδες στις συντάξεις. Παγίδες στην ασφάλεια. Παγίδες στο ασφαλιστικό. Ο σύμβουλος της καλύτερης παγίδας ανταμείβεται με αιώνια ευγνωμοσύνη από το ελληνικό κράτος και αποκτά το κύρος ενός επινοητή ευφάνταστων τρόπων να τα αρπάξουμε. Επειδή ξεμείναμε. Έχουμε και εκλογές, πρέπει να δώσουμε κάτι παραπάνω...
Η ιστορία δεν είναι δική μου. Μου την περιέγραψαν, συνέβη δίπλα στο σπίτι μου και είμαι έτοιμος, όταν γυρίσω, να μπω στη θέση του θύματος. Να ορμήσω με δύναμη στις γαλάζιες αριθμομηχανές (10 θύματα * 250 € * 10 πινακίδες την ώρα. Μια χαρά μαζεύονται τα χρειαζούμενα..), να διαμαρτυρηθώ για την αισχρή εφαρμογή της πλέον ιδιότυπης προστασίας (μα για σας το κάνουμε. για να γλυτώσετε από τα ατυχήματα), να φτάσω όσο μπορώ πιο ψηλά στην ιεραρχία (στον Στρατηγό Αυτιά) και ακόμα πιο ψηλά. Αλλά, τι λέω; Δεν υπάρχει πιο ψηλά. Η βουλή διαλύθηκε μετά από παρατεταμένη περίοδο απραγίας και διακοπών, η κυβέρνηση παραιτήθηκε πριν καν ανοίξουν τη βουλή, έτσι για τους τύπους, ο πρόεδρος σιωπά για τέτοια πράγματα (όπου πρόεδρος, βάλτε όποιον θέλετε), η αστυνομία, ο δήμος, η νομαρχία, όλοι. Οι μόνοι που υπάρχουν τελικά και ανέλαβαν δράση άμεσα είναι οι σωτήρες της τηλεόρασης, έτοιμοι να κυβερνήσουν, να διώξουν από πάνω τους το προσβλητικό ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ και να γίνουν αυτό που πρέπει, αυτό που τους αξίζει. Η μοναδική εξουσία του τόπου, η απόλυτη διαφθορά.
Πολλά θέματα μαζί. Και ακόμα δεν βγήκαμε από τη θάλασσα. Αλλά όλοι έχουμε βρεθεί (εμείς ή κάποιος οικείος μας) σε τέτοιες καταστάσεις, όλοι έχουμε φάει τα μούτρα μας στον παραλογισμό ενός κράτους-Κρόνου που τρώει τα παιδιά του.
ΥΓ. Η χαρά της άφιξης νέων μελών της μεγάλης μας οικογένειας ξεπερνά την καθημερινότητα. Οι ευχές δεν περιορίζονται σε λόγια. Μεταμορφώνονται σε ενθουσιασμό που εύχομαι να γίνει μεγάλος και να μας παρασύρει όλους, σε επανενώσεις, συγκινητικές αγκαλιές, δραματικές σκηνές σε πλατείες, σε ταβέρνες, σε μαιευτήρια και σε τελετές. Αλλά πρέπει να σκεφτούμε και συντρόφους που έχουν αλλεργία σε μωρο-κουβέντες.. Όπως και να θυμηθούμε ότι αυτό το blog είναι εντελώς ανοιχτό και ελεύθερο. Χωρίς κανένα περιορισμό.

Kalwsorisma

Pisteuw oti h zwi mporei na mas xarizei kapoies apisteutes stigmes kai ton teleutaio kairo eixa thn xara kai thn tyxh na moirastw me tous perissoterous apo esas ayth thn idiaiteri xara poy fernei o erxomos enos paidiou. Hmoun tyxeros kai prolaba na gnwrisw to neos melos ths oikogeneias Kotsifa me thn Kelly kai ton Kwsta na lampoyn apo xara. To neo melos ths oik Mhlioy mas gemise me xamogela oles tis meres poy perasame mazi kai 8a einai ena koritsaki otan to doume pali ta xristougenna. Shmera telos ypodexomaste kai to neo melos ths oik Mpousiou opoy oi prwte photos deixnoun mia annatrixiastikh omoiothta me ton Stefano . Fainetai oti ta arrena gonidia kala kratoyn synolika sthn parea.Euxes se olous tous neoys goneis kai panta ygeia kai xara

πάμε πάλι!

φφφρρρρρ σφυρίζει η εποχή. ξεκινά το παιχνίδι πάλι. 2,5 μήνες είναι αρκετοί, όλοι ξεκουραστήκαμε, ανανεωθήκαμε, καήκαμε, απομακρυνθήκαμε και χάσαμε το δάσος και το δέντρο και το θάμνο ακόμα. πίσω από το θάμνο όμως βγαίνει έρποντας ο κουρασμένος και δηλώνει μπαϊλντισμένος, πιο πολύ κουρασμένος, το καλοκαίρι τον παρέσυρε στην τεμπελιά και με μια μακρά γι' αυτόν προεκλογική περίοδο, την οποία θα ήθελε να ξεπετάξει αν μπορούσε σε ακόμα πιο μικρό διάστημα, ελπίζει να τελειώνει μ' αυτόν τον παραλογισμό του να είναι ο πιο τεμπέλης και να αναγκάζεται να δουλέψει περισσότερο. δίνω το σύνθημα της αφύπνισης. έχουμε θέματα, έχουμε φιλέτα να πολεμήσουμε, έχουμε γεννήσεις και οι φρέσκες παρουσίες πρέπει να μας ωθήσουν προς τα εμπρός. άντε όλοι μαζί, να γίνουμε πιο δυνατοί από ποτέ!

δεν πέφτω από τα σύννεφα - απλά σηκώνω τα χέρια μου ψηλά

μετά από όσα έγιναν πριν 2 χρόνια, με ασύλληπτες απώλειες σε ζωές και εκτάσεις, ο υπουργός μ-γιαννάκης αποφασίζει να κάνει οικονομία και να μην νοικιάσει για όλη την επικίνδυνη περίοδο το σύνολο των ελικοπτέρων που είναι απαραίτητο, αλλά να βλέπει τον καιρό και να αποφασίζει αναλόγως.
σήμερα είναι 16 ιουνίου, υποτίθεται ότι χρειάζονται 14 ελικόπτερα, έχουμε μόνο 3, τα υπόλοιπα μετά τις βροχές, λέει. αν τα νοικιάσουμε όλα για 4 μήνες θα πληρώσουμε 13 εκατομμύρια. αν κόψουμε λίγες μέρες και λίγα ελικόπτερα φαντάζομαι ότι θα γλιτώσουμε 3-4 εκατομμύρια. πριν 2 χρόνια κάηκαν ζωντανοί περίπου 80 άνθρωποι. 4 εκατομμύρια διά 80 και έχουμε 50 χιλιάρικα στο κεφάλι. το πεθαμένο. όσο περίπου κάνει το αυτοκίνητο που οδηγεί ο υπουργός.
ομολογώ ότι το τελευταίο σχόλιο είναι επιπέδου καρατζαφέρη. αλλά ας δούμε την ουσία. ο υπουργός αποφασίζει να κάνει οικονομία παίζοντας κυριολεκτικά με τη φωτιά και τους εμπρηστές, μιλώντας για βροχές και καταιγίδες και το παράλογο του να πληρώνουμε κάτι που δεν χρησιμοποιούμε. κοιτάζω ψηλά τον ουρανό. ήλιος καυτός. νιώθω και δυνατό αέρα στο πρόσωπό μου. τις προηγούμενες μέρες έριξε εδώ που είμαι 3-4 βροχούλες για κανά τέταρτο, μετά είχε δυνατό ήλιο και πολύ αέρα. αυτός δεν είναι ο ιδανικός καιρός για τους εμπρηστές; μήπως ο μ-γιαννάκης βλέπει τον καιρό της πετρούλας;
τι ντροπή και τι αίσχος! η μισή πελοπόννησος είναι καμένη, τα νησιά του ανατολικού αιγαίου έχουν μόνο ελιές πλέον, η εύβοια ξερό τοπίο, η αττική γεμάτη βίλες στα δάση, η βοιωτία, η φθιώτιδα.. και ο υπουργός κάνει οικονομία. πουθενά αλλού, μόνο στα μέτρα προστασίας. χωρίς πυροσβέστες (για την ακρίβεια, πυροσβέστες ειδικού τύπου leasing, τους πληρώνουμε όσο τους χρησιμοποιούμε), χωρίς ελικόπτερα, χωρίς μυαλό και χωρίς τσίπα. και ο αρχηγός εκεί στη ραφήνα να ακούει τον υπουργό του και να γελάει με τις γκάφες του. και μέχρι εκεί, χωρίς να τον πάρει ένα τηλέφωνο να τον διώξει στεγνά, όπως θα καίγονται οι αυλές των σπιτιών και φέτος το καλοκαίρι.

ευρωχούντα

στην ελλάδα ψηφίζουμε μόνο για βουλευτικές. όταν έχουμε ευρωεκλογές ή δημοτικές, πάλι για βουλευτικές ψηφίζουμε. σχεδόν πάντα έχει σημασία αν αυτός που κατεβαίνει για δήμαρχος υποστηρίζεται από το ένα κόμμα ή το άλλο και στις ευρωεκλογές τιμωρούμε βουλευτές και υπουργούς και κόμματα για πράγματα που έκαναν εντός έδρας. η ευρώπη παραμένει κάτι μακρινό που κάποτε ήταν ένα εξωτικό πλούσιο μέρος, μετά έγινε ένα πηγάδι γεμάτο λεφτά και τώρα που στέρεψαν τα λεφτά για μας και πηγαίνουν σε άλλους και αφού οι μισοί τουλάχιστον έλληνες έκαναν μια βόλτα στην ευρώπη, εξελίσσεται σε κάτι εντελώς αδιάφορο.
η πραγματικότητα είναι ότι οι ευρωεκλογές είναι πράγματι κάτι εντελώς αδιάφορο. όχι για μας, αλλά στην ουσία τους, δηλαδή όσον αφορά στο τι εκλέγει, είναι πράγματι ένα τίποτα.
οι ευρωεκλογές εκλέγουν ευρωβουλευτές που θα συμμετέχουν στις συνόδους τις ευρωβουλής (περίπου 300 μέσα σε μια πενταετία) και θα καταθέτουν προτάσεις για τροπολογίες, ρυθμίσεις, κανονισμούς. αλλά αν δεν πάνε, δεν τρέχει τίποτα.. επίσης, αν δεν καταθέσουν τίποτα, κανείς δεν θα τους ενοχλήσει. τέλος, ότι και να πουν, σημασία έχει τι θα πουν οι επίτροποι, και για την ακρίβεια, ο πρόεδρος της επιτροπής, ο οποίος δίνει σημασία μόνο σε αγγλία, γαλλία, γερμανία, λίγο στην ιταλία και ακόμα λιγότερο στη χώρα του. τελεία. οι ευρωβουλευτές θα καταντήσουν να είναι μέλη μιας ΜΚΟ που κάνουν κουβεντούλες και φοράνε τα ωραία ακουστικά τους για να ακούν τους διερμηνείς ή κάποιον τοπικό σταθμό ή το ipod τους και τίποτα άλλο. όση σημασία έχουν αυτά που λέμε εμείς εδώ, την ίδια έχουν κι αυτά που συζητούν εκεί.
το έλλειμμα δημοκρατίας στην ευρωπαϊκή ένωση που τόσο συζητιέται είναι πραγματικότητα και η ευρώπη πρέπει να αναζητήσει εκεί τις αιτίες της αποχής, η οποία είναι θέση και όχι αδιαφορία, η οποία είναι αντίδραση και όχι η καραμέλα των καναλιών "προτίμησαν την παραλία". ο πολίτης έχει την ψήφο του και μ' αυτήν μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις. όταν η απογοήτευση, η οργή, η απελπισία ξεπερνά κάθε όριο, τότε η ψήφος γίνεται εργαλείο στα χέρια των πολιτών και εμείς μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε όπως θέλουμε, είτε δίνοντάς την, είτε όχι. και κανείς δεν μπορεί να την σφετεριστεί

κατεδάφιση χωρίς αντιπαροχή!

προφανώς ο μοναδικός νικητής είναι ο καρατζαφέρης. όλοι οι άλλοι είναι από λίγο χαμένοι ως πολύ χαμένοι, από λίγο χαμένοι όπως το πασοκ που μπορεί να το καλύψει γιατί νίκησε στα ποσοστά αλλά έχασε 800.000 ψήφους, και πολύ χαμένοι όπως ο συριζα, ο οποίος είναι στα όρια της διάλυσης, φτάνοντας σε επίπεδα ψήφων που σε βουλευτικές εκλογές δύσκολα τον βάζουν στη βουλή. ο καραμανλής όπως ήταν αναμενόμενο έχασε, αλλά όλοι το ήξεραν αυτό από πριν και το κκε προφανώς έχασε, διότι οι ψηφοφόροι του είναι ταγμένοι και δεν είναι υπέρ της αποχής, που σημαίνει ότι η απώλεια ψήφων σε απόλυτους αριθμούς είναι απώλεια μέρους των ψηφοφόρων που άλλες φορές το είχαν προτιμήσει. οι οικολόγοι καλά τα κατάφεραν, χωρίς όμως να χρειάζονται και τρομερές φανφάρες.. σε ευρωεκλογές κ ο λεβέντης, και ο βεργής, ακόμα και ο παπαθεμελής παίρνουν το κατί τις τους..
ένα μεγάλο θέμα είναι γιατί να κερδίσει ο καρατζαφέρης.. υπερδιπλασιάζοντας τις ψήφους που πήρε σε εκλογές με 2.000.000 λιγότερους ψηφοφόρους από την προηγούμενη φορά καθιστά τον καρατζαφέρεη ρυθμιστή, ακόμα κι αν είναι ψήφοι διαμαρτυρίας.. όπως πάει ο καραμανλής, θα αυξήσει τη διαμαρτυρία παρά θα την περιορίσει. ο καρατζαφέρης που διαφήμισε, πληρώνοντας ακριβό τηλεοπτικό χρόνο και με εντατικό ρυθμό, το γεγονός ότι και καλά δεν διαφημίζει το κόμμα του αλλά μόνο αναγγέλει την καταβολή ποσού στο ταμείο φτώχειας.. μα πόσο μαλάκες είναι οι 360000 που τον ψήφισαν δεχόμενοι αυτό το εντελώς ηλίθιο, εντελώς κουτοπόνηρο, εντελώς φτηνό κόλπο; και πόσο μαλάκες είμαστε εμείς που αφήσαμε να ακούγονται τέτοια πράγματα; με το εμείς εννοώ πραγματικά όλους εμάς που γελάσαμε βλέποντάς το, αλλά δεν πιέσαμε κάποιον, το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο, τα κανάλια, το υπουργείο, τον ίδιο τον καρατζαφέρη με απειλές και άλλα να πάψουν πλέον αυτό το γελοίο παιχνίδι. πόσο μαλάκες είμαστε που χαρίζουμε ποσοστά τηλεθέασης σε εκπομπές που προβάλλουν τον άδωνι (μη χέσω) σαν εκπρόσωπο της δυναμικής γενιάς μας. ο άδωνις (μη χέσω), ένας 35αρης παλιοφλώρος, απ' αυτούς που στο σχολείο κράζαμε και σφαλιαρίζαμε, ένα πλουσιόπαιδο βουτυρόπαιδο που έγινε ρυθμιστής με την ανοχή μας. για να μην μιλήσω για τα λοιπά καλόπαιδα του καρατζαφέρη που είναι πιστοί μαθητές του φασίστα πλεύρη και του κρυφοφασίστα λιακόπουλου. έστω ότι είμαι συντηρητικός φίλος της δεξιάς, της λαϊκής δεξιάς του καφενείου και ο καραμανλής με κούρασε, με εκνεύρισε με τις επιλογές του, θύμωσα με το βατοπέδι, με την γιαννάκου, με τον βουλγαράκη και τα 500 ακίνητά του. θα πάω να ψηφίσω καρατζαφέρη; επειδή θα διώξει τους αλβανούς και θα παντρέψει την μέγιστη ιέρεια της αηδίας μανωλίδου; επειδή ο λα.ο.ς πάει όπου φυσάει ο άνεμος και νομίζει ότι ξέχασα τι έλεγε χθες; αν ξέχασα.. καλός μαλάκας είμαι! αν δεν ξέχασα, είμαι ακόμα μεγαλύτερος!!
υ.γ.
καταθέτω πρόταση για κατάργηση των exit poll.. δύο προβλέψεις εντελώς λάθος μέσα σε μια δεκαετία είναι αρκετές. ας πάρει κάποιος την απόφαση.
προτείνω τα κανάλια να γίνουν όλα σταρ. έτσι κι αλλιώς, καλύτερα δεν είναι
πρόσφατα σύντροφος και συνεργάτης του μπλογκ μας πρότεινε να γίνει ανταλλαγή πληθυσμών για ένα εύλογο χρονικό διάστημα προκειμένου να στρώσει η χώρα. σε άλλη συζήτηση που είχα, κάποιος πρότεινε ότι πρέπει πρώτα να φτάσουμε σε καθεστώς χούντας για να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα φέρουν την επανάσταση η οποία θα αλλάξει τα πάντα προς το καλύτερο. και στις δύο σκέψεις υπάρχει το στοιχείο του μηδενισμού. σαν ένα δάσος που καίγεται για να ξαναγεννηθεί μόνο του, φρέσκο και δυνατό. το σύνθημα "κάψτε τα όλα" μπορεί να έχει εφαρμογή σήμερα; πραγματικά το λέω. για την ακρίβεια, το θέτω σε συζήτηση. ελπίζοντας να υπάρχει συζήτηση, ειδάλλως βλέπω να το κλείνουμε κι εμείς το μαγαζί πολύ σύντομα...

σελίδα από το ημερολόγιο του μωρού

Είμαι 3,5 μηνών και οι γονείς μου αποφάσισαν να με φέρουν στην εξοχή για όλο το καλοκαίρι. Κάτι μου έλεγαν για παραλία, κάτι μου έλεγαν για διακοπές, μιλούσαν για καθαρό αέρα και βόλτες στην άμμο. Λίγα καταλάβαινα και όταν φύγαμε από το περιποιημένο σπίτι μας με τον κλιματισμό του και όλες τις ανέσεις του ομολογώ ότι δεν μου άρεσε. Είχα μάλιστα τόσα νεύρα από την αλλαγή που δεν έβλεπα μπροστά μου για δυο μέρες. Συνέχιζαν να μου λένε ότι εδώ που ήρθαμε να μείνουμε είναι πιο καλά για μένα, θα συνηθίσω και θα μου αρέσει, αλλά εγώ ως δυναμική προσωπικότητα που είμαι, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αφήσαμε την ωραία μας πόλη με τα πολύχρωμα αυτοκίνητα, τους μαγικούς ήχους του κορναρίσματος, τα βολικά μικρά πεζοδρόμια, τις μοσχομυριστές νεραντζιές, το ωραίο νέφος που κάνει σκιά, το σπίτι με τα πάντα όλα μέσα, τη μεγάλη τηλεόραση, το ασύρματο ίντερνετ, τους φιλικούς ήχους των γύρω διαμερισμάτων για να έρθουμε σε μια ερημιά, σε έναν ουρανό που δεν έχει σκούρα σύννεφα να κρύψουν τον ήλιο, στα τιτιβίσματα των πουλιών και στα φώτα των αστεριών που μπαίνουν τη νύχτα στο δωμάτιο και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ!
Και σε 2 μέρες όλα άλλαξαν. Άνοιξα τα μάτια μου αφού κουράστηκα να φωνάζω και να γκρινιάζω και κοίταξα γύρω μου. Ζήτησα να με πάνε στη θάλασσα και δεν με έβαλαν στο αυτοκίνητο, ζήτησα μια βόλτα με το καρότσι και με τσούλησαν κάτω από κάτι δέντρα που μου έκαναν τρομερή εντύπωση γιατί ήταν καθαρά και σκιερά και μύριζαν όμορφα, καθίσαμε με τη μαμά σε μια ξαπλώστρα μπροστά στη θάλασσα και νόμιζα ότι το αεράκι που ερχόταν είναι το χάδι της.
Από τότε κοιμάμαι πολύ τα βράδια για να μπορώ τη μέρα να κάνω βόλτες, ξυπνάω με τρελή διάθεση για παιχνίδια, πλατσουρίζω τα πόδια μου στη θάλασσα και ξεκαρδίζομαι. Τις προάλλες με πήγαν σε ένα χωριό στο βουνό και με πήρε ο ύπνος κάτω από ένα άλλο μεγάλο δέντρο και είδα ότι είχαν έρθει αγγελάκια και νεράιδες και μου τραγουδούσαν νανουρίσματα. Και χαμογελούσα συνέχεια στον ύπνο μου.
Και οι γονείς μου είναι αλλιώς, ο μπαμπάς μου έχει σταματήσει να γκρινιάζει και παίζει πιο πολύ μαζί μου, η μαμά όλο μου μιλάει και με πειράζει και μου ζητάει να τις πω τα νέα μου και εγώ χαίρομαι, πανηγυρίζω όλη μέρα εδώ που είμαι και μιλάω στα παιχνίδια μου και σ' αυτούς που έρχονται να με δουν και θέλω να έρθουν να μείνουν εδώ όλοι οι φίλοι μου και οι φίλες μου και να φτιάξουμε εδώ τα σπίτια μας, με λίγα πράγματα όμως, να μην ξαναμπούμε στο αυτοκίνητο και να παίζουμε σε μια παιδική χαρά όχι με ψεύτικο χορτάρι αλλά με αληθινή άμμο δίπλα στη θάλασσα.

σημαία ή ρακέτα;

κόσμος σε συγκεντρώσεις, πούλμαν που ακολουθούν σαν groupies τους αρχηγούς των κομμάτων, φανατικοί υποστηρικτές σε καφενεία και σε παράθυρα, χαμόγελα στην περιφέρεια από αποτυχημένους βουλευτάδες και γλυψιματίες δημαρχαίους, σημαίες και προηγμένες κάμερες για τα καλύτερα πλάνα. όλα αυτά έχουν μια λογική εξήγηση.. λεφτά σε σκηνοθέτες και παραγωγούς σημαιών (εξαιρετικά οικολογικών-πλαστικών υλικών..), μια υπόσχεση για προαγωγή στη βουλή ή σε κάποιο υπουργείο, πολλές ελπίδες να τους δει ο τοπικός κομματάρχης να στριγγλίζουν και να παρασύρουν άλλους καημένους και να βάλει το παιδί τους στο δημόσιο να ξύνεται άνετα και σε κλιματιζόμενο χώρο. όλα τα καταλαβαίνω. το μόνο που δεν καταλαβαίνω είναι πώς οι πολιτικοί αρχηγοί, και κυρίως οι 2, εξακολουθούν να υποκρίνονται το παραμύθι της καλύτερης ελλάδας, της ελλάδας των έργων, της ελλάδας της ελπίδας, της ελλάδας που μόνη μέσα στην ευρώπη αντιστέκεται σχεδόν εύκολα στην κρίση, μία άλλη ελλάδα για τον καθένα, μία ελλάδα που σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει.
δεν γίνονται έργα, δεν δουλεύει τίποτα σωστά, δεν υπάρχει αντίσταση στην κρίση, τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οι τουρίστες φεύγουν ο ένας μετά τον άλλον, οι ληστείες και οι αυτοκτονίες έρχονται στην καθημερινότητα όλων μας. αλλά από την άλλη, όχι, δεν υπάρχει η ελλάδα της ελπίδας, της πράσινης οικονομίας (ας μου πει κάποιος τι σημαίνει αυτό), της μαγικής λύσης των χεριών που χόρτασαν και των στομάτων που ξεχείλισαν. ζούμε σε μια άλλη χώρα και μάλλον το ίδιο θα εξακολουθούμε να κάνουμε, ελπίζοντας μόνο στις προσωπικές μας δυνάμεις, ο καθένας στις δικές του αντοχές.
υ.γ. ας μην μιλήσουμε για αισθητική, ας μην μιλήσουμε για την προσέγγιση του "μέσου πολίτη", ας μην μιλήσουμε για την επικράτηση του στυλ τηλεμάρκετινγκ στα σποτ.. γιατί αν μιλήσουμε γι' αυτά, το πιθανότερο είναι ότι η εμπιστοσύνη σ' αυτούς που μας τα προσφέρουν απλόχερα είναι μας οδηγήσει όλους σε παραλίες και όχι στις κάλπες. τουλάχιστον εκεί ξέρεις ότι το χειρότερο που μπορεί να σε βρει είναι μια ακριβή ξαπλώστρα και ένας χοντρός που παίζει ρακέτες.

δουλειά μπροστά στη θάλασσα.. το ζηλευτό έγινε πραγματικό. το μόνο πρόβλημα είναι ότι ο ήλιος αντανακλά μερικές φορές στην οθόνη.. νομίζω θα το ξεπεράσω..

έτσι γουστάρω και το κλείνω!

σε ένα πολιτικό σκηνικό όπου επικρατεί η σιωπηρή παραδοχή ότι ο πρωθυπουργός μπορεί να κάνει ότι θέλει, αλλά κρατά κάπως τα προσχήματα, μην και τον παρεξηγήσουν με άλλου τύπου καθεστώτα, όλοι περιμένουμε κάθε είδους τέχνασμα, καθόλα νομότυπο, ουδόλως ωστόσο δίκαιο και ηθικό, αλλά πάλι, μέχρι ενός σημείου..
αυτό που έγινε την προηγούμενη παρασκευή ξεπερνά κάθε όριο ανοχής. ο απόλυτος άρχοντας του παιχνιδιού αποφάσισε ότι ένα αιφνιδιαστικό κλείσιμο της βουλής, με υπολογισμένους τους χρόνους, το καλοκαίρι που ακολουθεί μετά τις ευρωεκλογές, τις ευκολίες που παρέχει το σύστημα βουλή στα μεγαλοστελέχη της (300 είναι αυτά, σε μια βουλή των χιλιάδων υπαλλήλων, όχι κακή αναλογία για μια τέτοια εντελώς αναποτελεσματική "εταιρεία"). και με κάποιον περίεργο τρόπο περίμενε ότι θα βγει κερδισμένος..
οκ, με την παραγραφή την βγάζουν καθαρή όλοι οι δικοί μας, δεν πειράζει αν την βγάλουν καθαρή και μερικοί από τους απέναντι. οκ, ας πούμε ότι κερδίζω και με μια δήλωση ότι μόνο έτσι το πολιτικό τοπίο δεν θα έμπαινε σε βαθύ βούρκο που θα προκαλούσαν οι απέναντι με τους τόνους λάσπης που θα έριχναν στους τίμιους δικούς μου. αλλά ρε φίλε, πόσο νομίζεις ότι μπορεί να σταθεί αυτή η δήλωση; ή πραγματικά πιστεύεις ότι θα συσπειρώσεις τους οπαδούς σου; μα πόσο ποδοσφαιροποιημένη είναι πια η πολιτική; πετώντας ένα τσιτάτο, οι πρόεδροι ολυμπιακού και παναθηναϊκού σέρνουν αφελείς στρατούς σε έναν ακήρυχτο πόλεμο για δεκαετίες, πιστεύεις ότι απευθύνεσαι στους ίδιους στρατούς, ενδεδυμένους το μανδύα των πολιτικών όντων, όταν μέσα τους βράζει το αίμα για εκδίκηση, για νίκη; προφανώς ναι, θα απαντήσεις πονηρά, αφήνοντας να εννοηθεί ότι λίγα καταλαβαίνω από το τι πραγματικά συμβαίνει στην κοινωνία, ότι έτσι αξίζει να φέρεσαι σε ένα μάτσο κανίβαλους που τους κάνεις την τιμή να τους κυβερνάς, τρόπος του λέγειν. άντε να καταλάβω τη λογική σου ακούραστε ηγέτη. αλλά δεν θα δεχτώ πλέον αυτή να είναι που ορίζει μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. γι' αυτό, άντε στο διάολο. αρκετά σε ανεχτήκαμε.
βαριά κουβέντα θα σκεφτείτε όλοι, μας πώς γίνεται να μιλάμε έτσι σε ένα κείμενο που εκτίθεται δημόσια, ακόμα κι αν το διαβάσουν 5 άνθρωποι (μετρημένοι!); πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι ποτέ κανένα σχόλιο δεν είναι προσωπικό όταν απευθύνεται σε θεσμό. ο καραμανλής μπορεί να είναι συμπαθής για κάποιους, μπορεί ενδεχομένως να είναι καλή παρέα πάνω από ένα πιάτο κοψίδια (αμφιβάλλω πόλυ γι' αυτό), ή ο παπανδρέου μπορεί να είναι καλή παρέα για μια εκδρομή μέσα στη φύση (κ γι' αυτό αμφιβάλλω, η πολύ ενέργεια καίει το μυαλό μάλλον), ή ο τσίπρας μπορεί να σε κάνει να περάσεις καλά παρακολουθώντας μαζί μια συναυλία στο λυκαβηττό (...), ή η παραρήγα μπορεί να σε γοητεύσει σαν συνομιλητής σε μια διημερίδα για τη θεωρία του μαρξισμού - αλλά.. το μοναδικό κριτήριο με το οποίο πρέπει να κρίνονται είναι η ικανότητά τους να διαχειριστούν μεγάλα πράγματα, να εξετάσουν τις καταστάσεις στο σύνολό τους και να βγάλουν αποφάσεις δίκαιες, οι οποίες θα προσπαθούν για το καλύτερο, όχι αποσπασματικά, όχι μεροληπτικά, με τίποτα "βλέπουμε και κάνουμε", με μόνο γνώμονα τη δίκαιη, καθαρή, συνεκτική κοινωνία. και επειδή το μόνο που κάνουν είναι να μελετούν εξονυχιστικά τις αναφορές των επικοινωνιολόγων και των δημοσκόπων τους, άντε στο διάολο..

ο υπουργός ζουλάπι

τα ταξί στις λεωφορειολωρίδες..
ψάχνω μια λογική. αναρωτιέμαι γιατί ψάχνω. δεν είναι η πρώτη φορά που μια κυβερνητική ενέργεια στερείται λογικής. λογικής όπως την εννοούμε εμείς ασφαλώς, διότι οι φίλτατοι υπουργοί λειτουργούν με τη δική τους, η οποία ουδεμία σχέση έχει συνήθως με τη δική μας. πάμε πάλι στο πρώτο. γιατί τα ταξί στις κατακαημένες λεωφορειολωρίδες; γιατί οι περίπου 30.000 ταξιτζήδες έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τους περίπου 1.000.000 επιβάτες των λεωφορείων και τρόλεϊ; ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι οι ταξιτζήδες έρχονται σε επαφή με πολλούς, κάνουν διάφορες "βαθιές" φιλοσοφικές συζητήσεις με βαριεστημένους και βιαστικούς επιβάτες που προτιμούν να κλείσουν το κεφάλι τους έξω από το παράθυρο παρά να ακούν τα "τυχερά" των ταξιτζήδων και τις αφελείς πολιτικές αναλύσεις τους, ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι ο θρακιώτης μπουζουκόβιος υπουργός πιστεύει ότι αυτή η επιρροή είναι τόσο καταλυτική, ώστε να τον γεμίσει με τις ψήφους που του λείπουν, πάλι δεν υπάρχει λογική.. γιατί δεν σκέφτεται την ίδια στιγμή τη γκρίνια που δημιουργείται στους πολλαπλάσιους επιβάτες των λεωφορείων που τη στιγμή που έχουν ήδη καθυστερήσει για τη δουλειά τους και μπαίνει ένα ταξί μπροστά από το λεωφορείο και αυξάνει την καθυστέρηση.. κ ξαφνικά μου έρχεται.. λες να έχει γίνει κάποια έρευνα και να έχουν διαπιστώσει ότι οι επιβάτες των λεωφορείων είναι κυρίως μαθητές και αλλοδαποί που δεν ψηφίζουν; είπαμε.. λογική δεν υπάρχει, αλλά από κουτοπονηριά άλλο τίποτα.
αυτή η λογική του φτιάχνω νόμο και φέρνω τροπολογία που την περνάω στο ντούκου, αλλάζοντας ουσιαστικά τη λογική, τη φύση, το στόχο του νόμου, είναι δείγμα πραξικοπηματικής πολιτικής. όπως και η μείωση των τιμών του αυτοκινήτου που προκύπτει από μείωση διάφορων φόρων που το βαραίνουν. και στο τέλος της χρονιάς, τρομακτική αύξηση των τελών κυκλοφορίας, αύξηση του φόρου στη βενζίνη, αύξηση της ασφάλειας.. δεν υπάρχει περίπτωση να σου δώσουν κάτι χωρίς να έχουν προγραμματίσει να στο πάρουν πίσω στο πολλαπλάσιο.
οι έμποροι και τα βαποράκια δεν γλυκαίνουν τον "πελάτη" με δόσεις υψηλής περιεκτικότητας σε χαμηλές τιμές; κ όταν σιγουρέψουν ότι ο "πελάτης" έχει ασθενήσει και έχει μπει για τα καλά στα βαθιά και στα βαριά, η πυκνότητα αλλάζει, η νοθεία εκτινάσσεται, η τιμή γίνεται εκβιαστική απειλή, ο ασθενής γίνεται έρμαιο, άβουλο νταγκλαρισμένο πρόβατο που τυφλά θα κάνει τα πάντα για να αποκτήσει το δικαίωμα στο να μην πονάει. μα πόσες ομοιότητες θέλουμε πια για να καταλάβουμε ότι η πολιτική, η οποία ανοίγει δρόμους στη μαζική κατανάλωση άχρηστων και περιττών αντικειμένων, δίνοντας το δικαίωμα στα βαποράκια του χρήματος να δανείζουν με ελάχιστα επιτόκια στην αρχή και να σου παίρνουν σπίτια, αυτοκίνητα, αξιοπρέπεια, μετά από ελάχιστο χρόνο, είναι ακριβώς το ίδιο;
μια κοινωνία ασθενών και μια ολιγαρχία εμπόρων

Καλή μα ...λίγη!!

Η φετινή Α.Ε.Κ. μας έχει ποτίσει πολλές πίκρες. Το Σάββατο οι κιτρινόμαυροι φαίνονταν αποφασισμένοι να διεκδικήσουν το κύπελλο απέναντι στον ολυμπιακό. Η περσινή απωλεια του πρωταθλήματος στα χαρτιά από τους ερυθρόλευκους αλλά και η παρουσία του Κυργιάκου που είχε καταφέρει να μεταδώσει το πάθος του και στους υπόλοιπους παίκτες έκαναν την όμαδα να φαίνεται στην αρχή αποφασισμένη να φύγει από το γήπεδο τροπαιούχος.

Είναι δεδομένο ότι το ρόστερ της Α.Ε.Κ. είναι πολύ φτωχότερο από του ολυμπιακού. Στο ποδόσφαιρο όμως δε νικάει πάντα αυτός που έχει τους καλύτερους παίκτες. Όταν ο τίτλος κρίνεται σε ένα παιχνίδι μετράει και η "μέρα" που θα βρεθεί η ομάδα, η τύχη αλλά και πόσο θέλει κανείς τον τίτλο. Το Σάββατο η Α.Ε.Κ. και τυχερή ήταν αφού κατάφερε στο 8' να προηγείται 2-0 και σε καλή μέρα και περισσότερο παθιασμένη από τον ολυμπιακό.

Έχασε το κύπελλο όμως για έναν κυρίως λόγο: οι παίκτες της δεν είχαν τη στόφα του νικητή! Το 2-0 δικαιολογείται να γίνει 2-2. Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι το 3-2 να γίνει 3-3 με τον Σάχα να βιάζεται να εκτελέσει το αουτ, τον Εντίνιο να παραχωρεί αδικαιολόγητα πλάγιο και στο τέλος να τρώμε το γκολ απο έναν παικτη που έπαιζε με διάσειση και που μάλλον δεν καταλάβαινε και τι έκανε. Αλλά και όταν στην παράταση μετά το 4-4 υπήρχαν 13' και παίζαμε με 2 παίκτες παραπάνω δεν κάναμε ούτε μία ευκαιρία για να τελειώναμε εκεί τον τελικό αφήνοντας το παιχνίδι μοιρολατρικά να πάει στα πεναλτι.

Είναι φανερό ότι υπάρχει τεράστιο έλλειμμα νοοτροπίας νικητή στην ομάδα. Η κατάκτηση του κυπέλλου απέναντι στον ολυμπιακό φάνταζε κάτι τόσο μεγάλο στα μάτια των παικτών της Α.Ε.Κ. που τελικά δεν πιστεψαν ποτέ ότι θα το κατάφερναν (ειδικά μετά την έξοδο του Κυργιάκου).

Σίγουρα χρειαζόμαστε ενίσχυση τη νέα χρονιά(κυρίως στα άκρα) αλλά το κυριότερο που πρέπει να κοιτάξει το τεχνικό τιμ είναι  η δημιουργία νοοτροπίας νικητή!

κοτέτσι βαριάς δυσωδίας

κλειδωμένος βουλευτής σώζεται από συνένοχους συναδέλφους υπό το φόβο νέων αποκαλύψεων, δημιουργίας δεδικασμένου και κάτω από την ανελέητη απειλή των εκλογών. πρώτη φορά παρατηρώ τέτοια μανιασμένη προσπάθεια να κρατηθούν στη θέση τους βουλευτές και κυβέρνηση. σε περιόδους κρίσης, ποιος θέλει να μείνει άνεργος;
οι βουλευτές, γνωστοί εφ εξής και ως "κότες" για καλύτερη αναγνώριση και πιο εύστοχη τοποθέτηση, αγωνιούν προφανώς όχι για το καλό του τόπου που "δεν σηκώνει εκλογές", αλλά, και είναι ευρέως κατανοητό πλέον, για την βαθιά τσέπη τους που δεν τους κάνει καρδιά να την κοντύνουν. αγωνιούν για τη δόξα της τηλεοπτικής προβολής σε πάσης φύσεως μακιγιαρισμένους σκουπιδότοπους, αγωνιούν διπλά για τη σύνταξη την οποία δικαιούται ένας βουλευτής όταν κλείσει τετραετία στη θέση του, όχι μια απλή θητεία, η οποία σπάνια κρατά 4 χρόνια (κατακαημένο σύνταγμα..), αγωνιούν τριπλά για την πρόσκλησή τους στο γάμο του αηδιαστικού μπουμπουκοζεύγαρου. κ βγάζουν τον παυλίδη λάδι.
επειδή για κανονικό λάδωμα πρόκειται του εντέρου τους με εκλεκτές ουσίες, για λάδωμα του μηχανισμού που διατηρούν όλοι ανεξαιρέτως για το ανέξοδο βόλεμα των δικών τους που θα οδηγήσει στην ψευδαίσθηση της ηγεσίας, της απατηλής δόξας, της ανεπανάληπτης δυσωδίας της ύπαρξής τους. καλά να πάθουμε.
όταν η βουλή παίρνει το ρόλο του δικαστή και όταν ο δικαστής πρέπει να είναι ένας αντικειμενικός κριτής που δεν συμψηφίζει και δεν καλύπτει και δεν βασίζεται σε άλλη κριτήρια μακριά από τους νόμους του κράτους, όταν πραξικοπηματάκια τέτοιας φύσεως συμβαίνουν καθημερινά σ' αυτόν τον ανίερο θεσμό, πόσο άλλο νομίζουμε ότι θα καθυστερήσει το πραγματικό πραξικόπημα "συμφερόντων"; πόσες αντοχές θεωρούμε ότι έχουμε για να αντισταθούμε σε έναν "σωτήρα" που θα μας απαλλάξει από τα βαρίδια που δεν λέει να ξεκολλήσουν;
υστερόγραφο.. ποιος θα πάει μέσα για την εξαθλίωση ενός ανθρώπου που τον οδήγησαν στο ψυχιατρείο; ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμπαθεί η όχι τη θώδη, ανεξάρτητα από το αν κάποιος βρίσκει χαριτωμένες ή άθλιες τις εμφανίσεις της, όλοι πρέπει να παραδεχτούμε ότι η τηλεόραση, η ζωή μέσα από την τηλεόραση την οδήγησαν στην κλινική. ποιος λοιπόν θα δώσει λόγο για ηθική αυτουργία σε ένα έγκλημα που εδώ και κάποια χρόνια συμβαίνει με βίαιο τρόπο στην τηλεόραση; ποιος εθνικός ραδιοτηλεοπτικός σύμβουλος θα συνεχίσει να χαϊδεύει με προστιμάκια εκπομπές τύπου πάνια, όταν το έγκλημα που διαπράττεται κατά της προσωπικότητας ανθρώπων ευαίσθητων, ανθρώπων περιορισμένης αντίληψης;

όταν τα μωρά μπαίνουν περίπου στον τέταρτο μήνα της ζωής τους, αρχίζουν να αποκτούν την αίσθηση της μονιμότητας. μέχρι τότε, όταν ένα παιχνίδι βγει από το οπτικό πεδίο τους πιστεύουν ότι εξαφανίστηκε για πάντα, όταν βγεις από το δωμάτιο και σταματήσεις να του μιλάς σχεδόν σε ξεχνάει και όταν εμφανιστείς πάλι, καταλαβαίνεις την έκπληξή του από το βλέμμα που σε βλέπει σαν κάτι περίπου καινούριο. από τότε και μετά καταλαβαίνει ότι όταν κάτι κρυφτεί ή βγει από το οπτικό πεδίο του δεν χάνεται για πάντα, όταν βγεις από το δωμάτιο μένει με καρφωμένο βλέμμα στην πόρτα περιμένοντας να ξαναμπείς, όταν πετάξει ένα παιχνίδι του και αυτό χωθεί κάτω από το πάπλωμά του, ψαχουλεύει μέχρι να ανακαλύψει ένα εξόγκωμα και σηκώσει το πάπλωμα για να δει ενθουσιασμένο το παιχνίδι του.
το δικό μας κράτος βρίσκεται ακόμα στο πρώτο τρίμηνο της ζωής του. αν κάτι δεν το βλέπουμε, δεν υπάρχει. μάλιστα έχει εξελίξει αυτό το μοντέλο και όταν δεν θέλει κάτι να φαίνεται, το κρύβει πίσω από έπιπλα, κάτω από παπλώματα, σε μια αποθηκούλα στο υπόγειο και πετάει και το κλειδί. και πιστεύει ότι όλοι μας λειτουργούμε σαν βρέφη με ηλικία μικρότερη των 100 ημερών. το δυστυχές είναι ότι μάλλον έχει δίκιο.
η υπόθεση παυλίδη είναι κατάφωρο παράδειγμα της εφαρμογής αυτού του μοντέλου. μια υπόθεση που τραβιέται για πολλούς μήνες, με δικογραφίες και επιστολές εισαγγελέων και ανακριτών που κρύβονται σε συρτάρια, χάνονται σε πλοία, ένας διεφθαρμένος πρώην υπουργός, βουλευτής για 30 και πλέον ετών, "αστειάτορας" και καραγκιοζάκος, ένας εφοπλιστής (λέμε τώρα) που όταν δεν του κάθησε το θέμα άρχισε να καταγγέλλει, μια κόρη που ζήτησε προίκα από το μπαμπά και της την έδωσε ένας "θειος", ένα σπίτι στο ψυχικό που ένας υπουργός το αγοράζει 130.000, μετά 155.000, μετά 250.000 αλλά εμείς θα θέλαμε πάνω από 400.000, ένας πρωθυπουργός που πιστεύει ότι όλα θα ξεχαστούν σουβλίζοντάς τα στην εξοχή, ένας αρχηγός της αντιπολίτευσης που τρομοκρατημένος μήπως βγουν και τα δικά τους στη φόρα, διστάζει να μιλήσει ανοιχτά, κι ακόμα ένας, κι άλλος ένας... δεν έχει τελειωμό η κατηφόρα. και εμείς στεκόμαστε ενεοί, ανήμποροι να ξεφύγουμε από το βούρκο των διοδίων, του ακριβού αρνιού (δηλαδή, πόσο θέλουμε να έχει;; μισό ευρώ, σαν ελεημοσύνη στους κτηνοτρόφους;;), της αδυναμίας καταβολής μιας δόσης των 100 ευρώ, έτοιμοι όμως να ξεχυθούμε στις εκθέσεις αυτοκινήτων να πάρουμε "τώρα που είναι φτηνά", τετραπλασιάζοντας τις παραγγελίες, γκρινιάζοντας μετά γιατί το τζιπ που αγοράσαμε "έχει πολύ ακριβή συντήρηση και καίει πολύ", ελπίζοντας ότι θα μας μειώσουν το κόστος της βενζίνης, θα καταργήσουν τα τέλη κυκλοφορίας, θα δώσουν επιδότηση για να επισκευάσουμε το gps.
μια έρευνα δείχνει ότι αν κάποιος μας προτείνει να μας δώσει κάποια λεφτά, χωρίς να κάνουμε τίποτα, εμείς θα ρωτήσουμε πόσα θα πάρει αυτός. είσαι ο Α και σου δίνει ο Χ 100. σου λέει ότι μπορείς να τα κρατήσεις, με την προϋπόθεση ότι από τα 100, θα δώσεις κάτι και σε κάποιον άλλο, στο Β, και αν ο Β δεχτεί αυτά που θα του δώσεις, θα κρατήσεις εσύ τα υπόλοιπα. το αποτέλεσμα της έρευνας είναι ότι τις περισσότερες φορές κανείς δεν παίρνει τίποτα, επειδή ο Β δεν αρκείται σε κάποια λεφτά, αν ο Α πάρει περισσότερα.. δηλαδή έρχεται κάποιος και σου δίνει από το πουθενά 10, 20, 30, αλλά εσύ προτιμάς να μην τα πάρεις αν ο άλλος θα πάρει 90, 80, 70.. πείτε μου ένα κομμάτι της κοινωνίας, μια δραστηριότητα της πολιτικής, μια καθημερινή πράξη οποιουδήποτε από μας που δεν ανήκει στο δείγμα της έρευνας..

αν-ασφάλεια

γεμίζουν τα δελτία και οι εφημερίδες από ιστορίες συνταξιούχων που τους σκότωσαν για 50 ευρώ, για γιαγιάδες που τις βίασαν μέσα στο σπίτι τους και παρεμπιπτόντως, πήραν και ένα κατοστάρικο, για πράγματα που σε κάνουν να κουνάς το κεφάλι αποδοκιμαστικά: πρώτον, για την τρομοκρατία που ασκούν τα κανάλια σε όλους τους ηλικιωμένους, δεύτερον, για την τρομοκρατία που ασκούν σε όλους, τρίτον, για την διαρκώς απούσα κυβέρνηση, τέταρτον, για όσους κρατούν λεφτά στο σπίτι, πέμπτον, έκτον, έβδομον, ο καθένας μπορεί να σκέφτεται κάτι. κ μπαίνεις υποσυνείδητα στη θέση του αμυνόμενου, σκέφτεσαι ότι σε σένα δεν θα έρθει κανείς, το ξορκίζεις κάπως έτσι, αλλά πιστεύεις ότι θα είσαι ψύχραιμος, ότι υπάρχει μια δόση υπερβολής σ' αυτά που ακούς και η πραγματικότητα είναι λίγο πιο ήπια, αλλά ακόμα και στην περίπτωση που θα σου έρθουν, εσύ θα λουφάξεις κάτω από την ασφάλεια του παπλώματός σου και αυτοί θα φύγουν χωρίς να σε πειράξουν, παίρνοντας ένα τηλέφωνο, έναν υπολογιστή, ένα πορτοφόλι. κ η σκέψη σβήνει στην επόμενη είδηση που είναι για έναν ζαχαροπλάστη που φτιάχνει τσουρέκια από χώμα (τέτοιες εποχές...), για κάποιον που φτιάχνει μηχανές που καίνε νερό (επίσης, τέτοιες εποχές..) ή για τον παρουσιαστή και τα κόμπλεξ του. κ ξεχνιέσαι..
και το επόμενο βράδυ κάποιος είναι μέσα στο σπίτι σου..
ανατριχιάζω στη σκέψη. για την ακρίβεια, ανατρίχιαζα. μέχρι που μπήκαν στο σπίτι μου. κ τώρα τρέμω. και κλειδώνω. και ακούω έναν απλό ήχο της νύχτας και πετάγομαι. και ψάχνω να βρω μια σκιά πίσω από τα κλειστά πατζούρια, και βέβαια δεν υπάρχει. αλλά αυτό συντηρείται και οι σκιές δημιουργούνται μέσα στο κεφάλι σου και κάνουν βόλτες τα βράδια γύρω από τους τοίχους σου. και ελπίζεις πλέον όχι να σ' αφήσουν ήσυχο όταν μπουν αλλά να σταματήσουν να σε επισκέπτονται τα βράδια οι σκιές που άφησαν μέσα στο σπίτι σου. και εύχομαι να έρθει γρήγορα η μέρα (νύχτα) που θα πάω στην κουζίνα για ένα βραδινό νερό ή στην τουαλέτα για ένα βραδινό κατούρημα και δεν θα θέλω να κρατήσω ένα ξύλο στο χέρι μου.
ποιος φταίει; φταίει η αστυνομία; φταίει η κρίση; φταίει η ανεργία και η πείνα; φταίει η πόλη με το ένα σπίτι δίπλα στο άλλο και τις ταράτσες να γίνονται σκοτεινοί διάδρομοι για εύκολη πρόσβαση; ήταν έτσι και παλιά ή εκτραχύνθηκε η κατάσταση τους τελευταίους μήνες; φταίνε οι αλλοδαποί άνεργοι που δεν έχουν στην ήλιο μοίρα; εμείς που τους εκμεταλλευτήκαμε όσο μπορούσαμε και τώρα που δεν μας χρειάζονται κάνουμε ότι δεν υπάρχουν, κρύβοντάς τους στους φόβους μας και αλλάζοντας πεζοδρόμιο όταν βγουν στο φως του ήλιου;
περίμενα ότι θα έγραφα αυτό το κομμάτι και θα εκτόνωνα την αγωνία μου. αλλά ξαφνικά τα χέρια μου κολλούν, κάνουν ορθογραφικά λάθη, ψάχνουν απαντήσεις σε λάθος μέρη. να κατηγορήσω μια άχρηστη κυβέρνηση; επειδή ένα βράδυ κάποιος μπήκε στο σπίτι μου; χοντρό είναι. και μάλλον εύκολο. η κυβέρνηση έχει γίνει εύκολος στόχος. αλλά διάολε, ποιος θα με προστατέψει; ο τεχνικός που θα με γεμίσει με πύρους, σιδεριές, συναγερμούς, λουκέτα, σφαλισμένη ζωή μέσα σε κάγκελα που κρύβουν τον έναν από τον άλλο; οι τρεις ένστολοι, με τα αλεξίσφαιρα, με τα πιστόλια τους που ήρθαν όταν τέλειωσαν όλα και κίτρινοι από το φόβο τρέκλιζαν, μήπως τους χτυπήσει μια σκιά; το κράτος; δεν ξέρω, αλήθεια δεν ξέρω ποιος. αλλά θα ήθελα αυτός που τα παίρνει χοντρά για τα συστήματα ασφαλείας που εγκαθιστούν παντού, για κάμερες, για μπάτσους σε παπάκια, για όπλα, για αλεξίσφαιρα, για ασύρματους και για παρακολούθηση τηλεπικοινωνιών, να τα πάρει, να πάρει όσα θέλει, να του τα καταθέσω εγώ προσωπικά σε έναν υπεράκτιο κρυφό λογαριασμό, αλλά να μου εγγυηθεί ότι δεν θα ξαναμπεί κανείς στο σπίτι μου. όχι να τον πιάσει τυχαία μετά από 10 μήνες σε μια άσχετη συμπλοκή, δεν με ενδιαφέρει αν θα τον βρουν ποτέ, δεν είναι προσωπικό άλλωστε. θέλω να μου εγγυηθεί ότι θα με προστατεύσει. για να μην χρειάζεται να το κάνω μόνος μου. με κίνδυνο να χαθώ και εγώ σε μία ολοήμερη αναφορά από όλα τα μέσα και μετά να σβήσω στον ορίζοντα, όπως ο "δικός" μου διαρρήκτης χάθηκε στο χάραμα.
ο τελευταίος που μου φταίει είναι αυτός που μπήκε. η ανάγκη, όταν πολλαπλασιάζεται και κάνει το στομάχι σου να γουργουρίζει μόνιμα και το μυαλό σου να βρίσκει λογική εξήγηση στο παράλογο είναι κάτι που εύχεσαι να μην νοιώσεις ποτέ. γιατί κάτι ανάλογο θα κάνεις, αν όχι το ίδιο. αυτό που σε οπλίζει σε τέτοιες περιπτώσεις και ατρόμητος μπουκάρεις σε σπίτια με κόσμο που κοιμάται και μωρά που νιαουρίζουν είναι η ανάγκη. κ πρέπει να την καταλάβεις μάλλον, ή τουλάχιστον να προσπαθήσεις. αλλά αυτός που θα αγοράσει το κινητό που έκλεψαν στα σκοτεινά στενά της ομόνοιας και θα το πουλήσει μετά σε ένα λαμπερό μαγαζί στην πατησίων είναι αυτός που θα ήθελα να τιμωρήσω με το ίδιο νόμισμα. αυτός που σε φέρνει από τη χώρα σου και σε βάζει σαν σκλάβο να δουλεύεις για ένα κομμάτι ψωμί και μετά σε πετάει και δεν σου δίνει ούτε αυτό το ξεροκόμματο, στο σπίτι αυτού θα ήθελα να μπω, πατώντας στις μύτες, να γεμίσω το σπίτι του με σκιές που δεν θα φύγουν όσο κι αν καθαρίσεις, όσο κι αν αερίσεις, όσο κι αν κάνεις ότι τα ξέχασες όλα και προσπαθείς ήρεμος να συνεχίσεις.

5% περισσότερη υποκρισία

5% παρακράτηση της βουλευτικής αποζημίωσης για ένα χρόνο με προορισμό το ταμείο συνοχής. 4,9% πήραν αύξηση (την οποία δεν πήραν οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι) για ένα έτος από το οποίο θα αφαιρεθεί από το μισθό τους το 5%. δηλαδή.. παρακράτηση 0.1%. που σημαίνει, 6 ευρώ λιγότερα το μήνα, 72 το χρόνο. από την άλλη βέβαια υπάρχει η αύξηση της αποζημίωσης για κάθε συμμετοχή σε επιτροπή και αύξηση των εξόδων που δικαιολογούνται για κάθε βουλευτή. που συνεπάγεται τελικά αύξηση μεγάλη, όπως πάντα, η οποία δεν δίνεται στους υπόλοιπους δημόσιους υπαλλήλους, για 2 έτη. κ αναρωτιόμουν όταν το διάβασα.. γιατί δεν βγήκε σύσσωμη η βουλή να επιδείξει την γενναιοδωρία της προς τον ελληνικό λαό; μήπως τελικά καταλαβαίνουν ότι θα τους πάρουμε με τις πέτρες; η υποκρισία του προέδρου τους που δηλώνει περήφανα το 5% ευτυχώς δεν ακολουθήθηκε από τους υπόλοιπους, πιο πονηρούς, βουλευτές.

να συμφωνήσω ότι τέτοιες αναφορές καταντούν λαϊκίστικες. να συμφωνήσω ότι το να σχολιάζεις τα ακριβά αυτοκίνητα των βουλευτών είναι ανούσια κριτική, να συμφωνήσω ότι τα "χρυσά κουτάλια" και οι αντίστοιχες κατηγορίες λίγα προσφέρουν στην πρόοδο. κανείς δεν περιμένει και στην πραγματικότητα δεν θέλει έναν πεινασμένο βουλευτή, έτοιμο να δεχτεί οποιοδήποτε "δωράκι". τουλάχιστον δίνοντάς του τα πάντα, εξασφαλίζεις την αντικειμενικότητά του. έτσι δεν μας λένε τόσα χρόνια για την ανάγκη οι δημόσιοι λειτουργοί να αμείβονται τόσο καλά ώστε να μην πέφτουν εύκολα θύματα επιχειρηματικών συμφερόντων. τότε, πού στο διάολο είναι τα λεφτά;;;

είναι κρίμα ο λαϊκίστικος σχολιασμός να σχολιάζεται με τόσο αφ υψηλού κριτήρια. όταν ο κόσμος μετρά το δίευρω, θα μετρήσει κ το διχίλιαρο του λειτουργού. απλά και σωστά. κ θα το κατηγορήσει, δεν πρέπει να το επιτρέψει, δεν πρέπει να επιτρέψει την διαιώνιση ενός μοντέλου βουλευτή που δεν συνειδητοποιεί και δεν λέει με τίποτα να δεχτεί ποιος είναι ο εργοδότης του. δεν ξέρω αν ντρέπομαι να το φωνάζω στις συναλλαγές μου με τις δημόσιες υπηρεσίες, αλλά το μόνο που πρέπει να ξεπεράσω είναι αυτήν τη ντροπή και να το φωνάζω προς όλες τις κατευθύνσεις: "Ναι ρε, θα κάνεις αυτό που πρέπει κ θα μ' ακούσεις, γιατί εγώ σε πληρώνω!"

μήπως τελικά είναι πιο έξυπνος από μας;

με τίποτα, θα έλεγα.. αλλά μήπως να σκεφτούμε καλύτερα τα γιατί και τα πώς των διαρροών από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού;
κουρασμένος, θα φύγω, κάπου είπε για μόνιμη μετακόμιση στην αμερική (θα σας παρατήσω όλους εδώ και θα φύγω να πάω στα ξένα!). όταν μιλάς, κάπως τροποποιείς τη συμπεριφορά σου ανάλογα με το κοινό σου. σε ποιον απευθύνεσαι. κ το κοινό είμαστε εμείς. αλλά εκτός από εμάς είναι κ άλλοι, κάποιοι που δεν τους γνωρίζουμε, κάποιοι που δεν προσπαθούν να δουν πίσω από τις γραμμές, και κάποιοι σαν εμάς που το ψάχνουμε κ μπορεί να βλέπουμε κάτι εντελώς ανυπόστατο, λόγω της άκρατης αλλαζονείας μας να πιστεύουμε ότι τα καταλαβαίνουμε όλα.. (δεν είμαστε κ ο καψής βέβαια...)
το κοινό λοιπόν είναι κ άνθρωποι που ζουν στο πέραμα με 1 ευρώ στην τσέπη, δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τον καφέ τους, για να μην μιλήσουμε για ενοίκια, αυτοκίνητα, ρούχα κ διακοπές, αλλά ψηφίζουν νέα δημοκρατία. κ νομίζουν ότι μπορούν να σκεφτούν πονηρά, να μην τους πιάσουν κώτσους.. κ έρχεται ο ίδιος ο κώτσος να τους πιάσει, με τους συμβούλους του τα τζιμάνια που σκέφτηκαν.."ρε, λες αν τους τρομάξουμε ότι θα φύγει κ ότι βαρέθηκε τον κόσμο που δεν τον καταλαβαίνει κ δεν εκτιμά την προσπάθειά του, μήπως τον παρακαλέσουν να μείνει, δίνοντάς του ένα 45% καθαρό σαν τον ξάστερο ουρανό;"
ο πρωθυπουργός πιθανότατα είναι έρμαιο συμβούλων κουτοπόνηρων, οι οποίοι νομίζουν ότι ο κόσμος εξακολουθεί να ψηφίζει με προσωπικές συμπάθειες. κ ως ένα μεγάλο βαθμό το κάνει. (δεν ψηφίζω μητσοτάκη, δεν ψηφίζω κ φλωράκη, μα ψηφίζω τον αντρέα που 'χει γκόμενα ωραία, λέγαν παλιά..). αλλά δεν πιάνουν τον παλμό. δεν καταλαβαίνουν ότι ο κόσμος αλλάζει κ μαζί με τον κόσμο αλλάζουν κ αυτοί που αργούν λίγο, που δεν πρόλαβαν το πρώτο δρομολόγιο, αλλά θα μπουν στο επόμενο.. κ τουλάχιστον, πρέπει να σεβαστούν αυτούς που θέλουν κάτι καλύτερο. κ επειδή το θεωρώ απίθανο να το κάνουν, ώρα τους είναι να τους διώξουμε..
ο καραμανλής πρέπει να είναι απίστευτα κουρασμένος, μπαϊλντισμένος ίσως, ο οποίος έχει την περιουσία του, θα πάρει τροφαντή σύνταξη, έχει κάνει τις επενδύσεις του προφανώς, έχει γυναίκα γιατρό (!) που όπως κ να 'ναι, κάπως θα συνεισφέρει, έχει το σπίτι του κοντά στη θάλασσα, έχει δυο παιδιά που θα πρέπει να τα γαλουχήσει τώρα που θα προχωρήσουν σε επόμενες τάξεις στο δημοτικό, έχει κ τα ..χομπι του. κ δεν είναι κουρασμένος.. βαριέται!
βαριέται που ασχολείται με κάτι που δεν τον πολυενδιαφέρει, με κάτι που τον αφήνει κάπως αδιάφορο, με κάτι για το οποίο δεν μπορεί να κάνει τίποτα. δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα δύσκολα, δεν μπορεί να σκεφτεί λύσεις, δεν μπορεί να βάλει σωστούς ανθρώπους να τις σκεφτούν, δεν μπορεί να διαλέξει μεταξύ δυο λύσεων που του προτείνουν. βιάζεται κ ακούει τις κουτοπονηριές που του προτείνουν, οι πιο εύκολες λύσεις, οι πιο τεμπέλικες, αυτές που θα τον βοηθήσουν να τελειώνει γρήγορα με όλα αυτά για να γυρίσει ήρεμος στο σπιτάκι του, να ζήσει μια ζωή που ονειρευόταν πάντα.
ο 'κυρίαρχος' ολυμπιακός, όταν δεν θέλει έναν διαιτητή του ανακοινώνει ότι θα σταματήσει να σφυρίζει τα παιχνίδια του επειδή "δεν μπορεί". απλά τα πράγματα, έχω κ το μαχαίρι, έχω κ το καρπούζι. δεν ήρθε η ώρα και ο 'κυρίαρχος' λαός να ανακοινώσει καθαρά και ξάστερα ότι "φτάνει πια, δεν μπορείς";

δράση.. για αντίδραση;

την ίδρυση νέου κόμματος ανακοίνωσε ο στέφανος μάνος. ξανά. από καραμανλή σε μητσοτάκη, λίγο ταυρός φιλελεύθερος με μια τρύπα στο νερό, μετά πασοκ κ τώρα "δράση". ACTION. οι ξένοι, όσοι ασχοληθούν, θα ενθουσιαστούν με τον τίτλο του κόμματος.. action! αλλά στα ελληνικά, το "δράση" δεν λέει κ τίποτα. μάλλον θα έπρεπε να βρει άλλο όνομα..
δίπλα του ο κοντογιαννόπουλος.. ωχ! άλλη γυριστρούλα. πιο κάτω.. μπουτάρης..
ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ;;; μα πώς;.. ο μπουτάρης δεν ήταν αυτός ο κρασοπατέρας που κατέβηκε ψιλοανεξάρτητος, αλλά πολύ συνασπισμένος κ πήγε να τ' αλλάξει όλα στη θεσσαλονίκη παρα λίγο. το παραλίγο δεν είναι κ τόσο λίγο, αλλά αν είχαν τηρηθεί ελαφρώς διαφορετικές ισορροπίες, ο σπρίντερ με το (πρώην) μουστάκι θα είχε φάει τα μούτρα του.
πώς γίνεται ο μπουτάρης να συνεργάζεται με το μάνο; σε βάζει σε σκέψεις.. ο μάνος είναι ένας τύπος που ότι τον βάλεις να κάνει, θα το κάνει. με μια λογική, εστιασμένος στο στόχο. πες του ας πούμε να πάει να σου παρει καφέ. θα κάνει έρευνα αγοράς και ποιότητας, θα επισκεφτει διερευνητικά πέντε σούπερ μάρκετ, θα διαπιστώσει ότι τον έχουν ακριβό, θα ψάξει τον παραγωγό, θα έρθει σε συμφωνία μαζί του κ θα σου ανακοινώσει (όχι μετά από πολύ καιρό, σε λογικά πλαίσια), ότι ένας μικροπαραγωγός στη βραζιλία που προμηθεύει την illy, θα σου στέλνει κάθε μήνα 350γρ. καφέ, όσα χρειάζεσαι, σε τιμή στο 1/3 που το παίρνεις στο super market, μέσα κ τα μεταφορικά. μ' αρέσει αυτό. αλλά πώς να το πεις ρε μάνο πίσω από την απροσδιόριστη δυσκολία σου να μιλας. σ' ακούω στο ραδιόφωνο (παρεμπιπτόντως, μαζί με τον πάγκαλο..) κ δεν καταλαβαίνω τι λες. σαν τον προαγωγό θέμο. κάτι έχεις να πεις όμως.. αλλά με τον κοντογιαννόπουλο.. γιατί;; γιατί μας το χαλάς;;
ο μπουτάρης όμως.. κ με φέρνει στην πρώτη σκέψη. μήπως αυτή η αλλαγή του μάνου δεν είναι στην πραγματικότητα αλλαγή του μάνου αλλά όλων των άλλων. μήπως ο μάνος είναι ο μόνος που σκέφτεται λογικά κ βλέπει στην πορεία τους άλλους να αλλάζουν κ απλά ψάχνεται μέχρι να βρει το καλύτερο (τον βραζιλιάνο μικροπαραγωγό..). μήπως ο μάνος είναι στα 70 του πιο προοδευτικός, πιο λογικός, πιο ανοιχτόμυαλος από τους δήθεν φρέσκους σπηλιωτόπουλους, μιλένες, λοβέρδους, βαρβιτσιώτηδες, τσίπρες κ διάφορες άλλες τσούπρες; μήπως ρε παιδί μου, λέω, ο κοντογιαννόπουλος είναι απλά το αναγκαίο κακό κ το βασικό θέμα ειναι ο μάνος και ο μπουτάρης; λες να πάρουν κ τον πάγκαλο; τον οποίο δεν ξέρουν (πάλι) τι να τον κάνουν στο πασοκ, όπου ο γιωργάκης θέλει λέει να μην χρησιμοποιήσει τους παλιούς για να δείξει έμπρακτα τη διάθεσή του για ανανέωση..
αν γίνει κ αυτό κ η "δράση" θυμίσει "θωρηκτό", μήπως να το ξανασκεφτούμε κ εμείς; για αντίδραση δεν μιλάμε; για κάτι φρέσκο δεν συζητάμε; για κάτι που δεν είναι απλά 35 χρονών, καβαλάει μηχανή κ λέει όχι.

διόδια έξω από κάθε σπίτι.. για σίγουρα κέρδη!

όταν είσαι το κράτος και δώσεις σε έναν άπληστο ιδιώτη το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει στους δρόμους και μοναδική του έννοια είναι να προλάβει να μαζέψει όσα περισσότερα μπορεί μέχρι να αρχίσει η περίοδος των προστίμων και την κάνει με ελαφρά, τότε είναι βέβαιο ότι 1. αυτός ο άπληστος θα μαζέψει 100 περιουσίες, βγάζοντας από τη μύγα ξύγκι, δηλαδή, από τις τσέπες κατοίκων του πολεοδομικού συγκροτήματος της αθήνας 40λεπτα και 60λεπτα για να πάνε σπίτι τους, τα οποία φαίνονται λίγα, αλλά μαζέψτε όλα και σκεφτείτε και για ποιον λόγο καταβάλλονται.. 2. αυτός ο άπληστος δεν θα διστάσει να αφήσει τον κόσμο να περιμένει στο αυτοκίνητό του, σε μια δεξιά λωρίδα εξόδου από την εθνική για ώρες, για να πληρώσει με ευρώ, δίευρω ή ό,τι έχει, να περιμένει τα ρέστα από αργούς, πολύ αργούς καλημεράκηδες και καλησπεράκηδες κακομοιρηδες υπαλλήλους (όχι σαν τα τζιμάνια που ξέραμε όλοι παλιά που με μια κίνηση έπαιρναν λεφτά, έδιναν χαρτάκι κ ρέστα, χωρίς φιοριτούρες και χαζοευγένειες).. 3. αυτός ο άπληστος θα πλακωθεί να ετοιμάσει τα διόδια πριν από μεγάλες εξόδους κ μετά.. 4. αυτός ο άπληστος θα μαζέψει το κομπόδεμά του κ δεν θα κάνει τίποτα στους δρόμους, αυτά που υποχρεούται να κάνει.
αυτή η κατάσταση (ξανά) δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για απάτες, ξέπλυμα, στρατιές νοικιασμένων υπαλλήλων και στρατιές ανέργων, πλουτισμό όσων έχουν επενδύσει στην κυβέρνηση και περιμένουν την επιστροφή, αφαίμαξη και των τελευταίων κερμάτων που κρατάει με νύχια και με δόντια κάθε ένας που πρέπει να μαζέψει μέχρι το τέλος του μήνα όσα περισσότερα μπορεί, όχι για να καλύψει τις υποχρεώσεις του, αλλά για να μην απέχει πολύ απ' αυτές, ώστε να μην του φορτωθούν πολλά περισσότερα στον επόμενο μήνα.. για να φτάσει στο τέλος του χρόνου και να δει το εκκαθαριστικό να του παίρνει κ άλλα, λες κ οι έμμεσοι φόροι που έχει πληρώσει δεν φτάνουν κ δεν καλύπτουν τις υποχρεώσεις του στο κράτος.
η λογική του "παίρνω λίγα για να μην σου φανούν" (αλλά από παντού!) είναι αυτή που αδειάζει τις τσέπες και γουργουρίζει στο στομάχι.. είναι σαν να σου παίρνουν 5 γραμμάρια αίμα την ημέρα.. δεν θα σου φανεί, θα πεις, έλα μωρέ, δεν έγινε κ τίποτα.. κ μετά από λίγο καιρό, μήνες ή χρόνια δεν έχει σημασία, δεν θα μπορείς να σηκωθείς καν από το κρεβάτι, πόσο μάλλον να αντιδράσεις στο σκώρο που σε κατατρώει μια ζωή..

να συμφωνήσουμε.. αλλά σε τι;

δεν ήμουν ποτέ φίλος του καραμανλή. αλλά δεν ένιωθα αυτήν την αηδία που νιώθω τώρα τελευταία.. διάφορες κατάρες ξεστομίζω αυθόρμητα όποτε τον βλέπω, με το φερετζέ του συναινετικού, του υπεύθυνου, του υπεράνω όλων το καλό του τόπου.. με το δούρειο ίππο της συναίνεσης. με το μοίρασμα όχι της πίτας αλλά της ευθύνης, επειδή εμείς δεν μπορούμε άλλο να το φορτωνόμαστε, όχι γιατί δεν φταίμε αλλά επειδή κ εσείς φταίτε λίγο κ εσείς οι άλλοι αν δεν συμφωνήσετε θα βγω και θα σας μαρτυρήσω..
πρόταση για συμφωνία χωρίς όμως να υπάρχει τίποτα πάνω στο οποίο να συμφωνήσουμε.. γίνεται αυτό; σε παίρνω τηλέφωνο και σου λέω 'παμε για φαγητό;'. απαντάς 'σύμφωνοι' κ μετά από λίγο σε ξαναπαίρνω και σου λέω πού έκλεισα κ τι ώρα. απλά. εδώ όμως δεν είναι απλά. γιατί ζητά να συμφωνήσουμε σε κάτι που δεν είναι τόσο απλό και δεν είναι τόσο σαφές. 'να συμφωνήσουμε ότι θα προσπαθήσουμε να συμφωνήσουμε σε κάτι;'. σύμφωνοι ρε φίλε αλλά σε τι; πού θα φάμε; τι θα φορέσουμε σήμερα; αν ο ολυμπιακός είναι η πιο αντιπαθητική ομάδα;
όχι τέτοια θέματα.. ζητά να συμφωνήσουν σε κάτι που ακόμα δεν έχει σκεφτεί. δηλαδή ζητά υπογραφή σε λευκή επιταγή. να συμφωνήσουν, να κάνει ξανά κάτι αλλοπρόσαλλο και στο τέλος να πει ότι όλοι το είχαν αποφασίσει.. εεεε δεν γίνονται έτσι αυτές οι δουλειές! μα για πόσο ακόμα θα μας περνάνε για μαλάκες;
κ δεν θέλω σε καμία περίπτωση να υποστηρίξω τον ζήτουλα των εκλογών, 'δεν θα συμφωνήσω, αλλά σε παρακαλώ, κάνε εκλογές'.. το οποίο όμως πλέον φαίνεται να είναι πιο κοντά από ποτέ. επειδή ο στόχος του καραμανλή και των γύρω του ήταν στην πραγματικότητα να πάρει άλλοθι και για τα δύο. αν συμφωνούσαν θα μοιράζονταν την ευθύνη των άχρηστων κινήσεων και θα μειωνόταν το λάθος του. αν δεν συμφωνούσαν, θα μιλούσε για αδυναμία του συστήματος να ξεπεράσει την κρίση γιατί αυτή η κρίση θέλει συναίνεση.. οπότε πάμε για εκλογές, χρησιμοποιώντας ως βασικό προεκλογικό όπλο το ότι οι άλλοι δεν θέλουν το καλό του τόπου, ενώ εμείς οι κ καλά υπερκομματικοί ενδιαφερόμαστε μόνο γι' αυτό.
ας ετοιμαστούμε λοιπόν για εκλογές εκεί κοντά στο πάσχα, φουσκωμένοι από αρνιά και κοκορέτσια να ψηφίσουμε για μια ακόμα φορά τον λιγότερο κακό; τον λιγότερο άχρηστο; τον ανικανότερο που λέει η ελληνοφρένεια; ή μήπως, έτσι για αλλαγή βρε αδερφέ, να δοκιμάζαμε κάτι άλλο; κ δεν αναφέρομαι σε κάτι που υπάρχει ήδη κ θέτει υποψηφιότητα.. κάτι άλλο, κάτι που θα μας δώσει ελπίδα.. κάτι που δεν θα μας χαντακώσει πάλι στην τελευταία θέση

γκάφα.. κ άλλη γκάφα..

επιλογή του καραμανλή η απόδραση παλαιοκώστα! η τακτική είναι να διώχνουμε την προσοχή από οικονομία, ολυμπιακή, τρομοκρατία και ότι άλλο, πράγματα που είναι σοβαρά και αγγίζουν όλους και να την εστιάζουμε σε κάτι που ναι μεν προβάλλει την ανικανότητα τους, αλλά συγχρόνως δημιουργεί μια διάθεση χαβαλέ σε όλο τον κόσμο. δηλαδή.. γελάτε με τα χάλια μας.. είναι καλύτερό από το να κλαίτε!
από την άλλη όμως, ποιος θα μπορούσε να οργανώσει κάτι τέτοιο; ο ρουσσόπουλος; ο αγγέλου; ο ανδριανός; τρόικα ικανή για όλα αλλά όταν φεύγει ο αρχηγός, χάνουν τον μπούσουλα, πόσο μάλλον τις οδηγίες για ένα σχέδιο απόδρασης στο οποίο πρέπει να συνυπολογιστούν χίλιοι παράγοντες.. το μόνο συμπέρασμα που μπορώ να βγάλω είναι ότι κλαίμε και γελάμε για τα χάλια τους, αυτών και των άλλων που μασάνε νυχθημερόν την καραμέλα των εκλογών, των παράλλων που τσακώνονται ποιον θα βάλουν πρώτο στη λίστα για την ευρωβουλή και των παραδιπλανών που .. που; έλα ντε.. αυτοί πιθανώς τρελάθηκαν με την επιτυχία τους στους 100 πρώτους του σκάι.
πόσο πρέπει να έχει σκυλιάσει ο επίτιμος που δεν είναι μέσα...

ο παλαιοκώστας να πάρει την ολυμπιακή!

απλά αναφέρω δήλωση του καθηγητή βέλτσου, ο οποίος ως εκπρόσωπος του πολέμου κατά της σοβαροφάνειας και αθλιότητας, όπως τελικά γίνεται αντιληπτή κάθε προσπάθεια κάλυψης με μεγάλα λόγια και οργισμένα (και καλά) πρόσωπα υπουργών και γενικών γραμματέων, υπουργείων και σωματείων και συλλόγων και ομοσπονδιών και παπαγάλων, της ανικανότητας, της επικινδυνότητας, της ηλιθιότητας, της έλλειψης πάσας γνώσης, ειδίκευσης, κατάρτισης, όρεξης, οράματος, εργατικότητας.
ο κόσμος το αντιμετωπίζει πλέον με χιούμορ (τι κάνει ο παλαιοκώστας στην ταράτσα; check-out), με χλευασμό (κύριε παλαιοκώστα, ο καραμανλής είμαι.. σας περιμένει το ελικόπτερο), με τρόμο υποθέτω σε πολλές περιπτώσεις, με μια βαθιά επίγνωση ότι το τέλος της πολιτικής αυτής, της πολιτικής των τελευταίων ετών, της πολιτικής του αυτόματου πιλότου, της άνυδρης καταγγελίας, της στείρας αντιπολίτευσης, της φρικιαστικά άχρηστης κυβέρνησης, της αριστεράς που έχασε την ευκαιρία της (ξανά!), της γελοίας ακροδεξιάς, της υπαρκτής μόνο στα προεκλογικά γκάλοπ οικολογίας, της ανάμνησης των μεγάλων ελλήνων (περασμένα μεγαλεία), της συνειδητοποίησης ότι τα τελευταία 2500 χρόνια ακολουθούμε σταθερά βήματα προς τα πίσω.
χαμένες ευκαιρίες όχι μόνο για την αριστερά, αλλά για όλο το πολιτικό σκηνικό και μαζί μ' αυτό για όλη την κοινωνία.. οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα. η πολιτική όπως εκφράζεται από τα κόμματα, από τα κομματάκια, από τα μέσα και από τους συνδικαλιστές, ο θεός να τους κάνει εκπροσώπους των εργατικών κινημάτων, έχει πεθάνει. προ πολλού. κ αυτοί που το έχουν καταλάβει κ το φωνάζουν δεν έχουν ακόμα δυνατή φωνή. αλλά θα δυναμώσει κ θα ακουστεί κ θα γιγαντωθεί κ θα τ' αλλάξει όλα.
μακάρι

το όσκαρ του καλύτερου γκρινιάρη

μάχη σώμα με σώμα, δήλωση με δήλωση, ανάμεσα σε αποτυχημένους υπουργούς που δεν μετασχηματίστηκαν στη θέση που ήθελαν και σε τηλεοπτικούς βουλευτές που δεν προστέθηκαν στην ατέλειωτη λίστα των υφυπουργών και υπουργών των "μικρών και ευέλικτων" κυβερνητικών σχημάτων.
ο πλέον αποτυχημένος υπουργός υγείας (αν και γι΄ αυτό θα υπάρχουν διαφωνίες και πολλές υποψηφιότητες), ο επαγγελματίας διπλωμάτης καριέρας, ο ανυπέρβλητα φιλόδοξος, αποτυχημένος πρώην αρχηγός ενός αστείου κόμματος, ο καγκελάκιας, σιντριβανάκιας, πεζοδρομιάκιας για άνετη διέλευση μηχανών και αυτοκινήτων, ανήμπορος να πιστέψει ότι δεν έγινε υπουργός εξωτερικών, οικονομίας, περιβάλλοντος, χωροταξίας, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρωθυπουργός μαζί, γκρινιάζει για λεφτά που δεν του δίνουν, για προμηθευτές που τον σαμποτάρουν, για κανάλια που τον πολεμούν και διαστρεβλώνουν αυτά που λέει, για κομμωτές που δεν το κουρεύουν καλά, για ράφτες που χάνουν πόντους, για μανικιουρίστες που ξέχασαν παρανυχίδες, για τον ρεχάγκελ που δεν δοκιμάζει νέους παίκτες (ή μήπως δεν έφτασε εκεί ακόμα;)
αντίπαλος του, όχι άξιος μάλλον αλλά αρκούντως παραθυρόπληκτος, στουντιόφιλος, συμπαρουσιαστής του κωφού αυτιά, ο συνδικαλιστής της αργολίδας με το μουσάκι και το καρό πουκαμισάκι, τζάμπα μάγκας δηλώνει παντού ότι δεν θα ψηφίσει όταν δεν συμφωνεί, ότι τον αποδοκιμάζουν άδικα, ότι στην τιμημένη αργολίδα θα δώσει τα πάντα για έργα που κάπως καταφέρνουν και τόσα χρόνια δεν γίνονταν, αρνούνται να τον υπακούσουν μέχρι να τα υποσχεθεί πάλι για την επόμενη θητεία του.
και μαζί και απέναντι σ' αυτούς, μικροί και μεγάλοι καραγκιόζηδες, ικανοί μόνο να γεμίσουν τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό χρόνο αποτυχημένων γλυψιματίων δημοσιογράφων που ζουν και βασιλεύουν σε ένα παράλληλο σύμπαν που ουδεμία σχέση έχει με όσα συμβαίνουν σ' αυτήν τη χώρα που ούτε μπουρδέλο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού οι κανόνες που ισχύουν σίγουρα δεν φτάνουν ούτε στο παραμικρό δαχτυλάκι των κανόνων που μια έμπειρη τσατσόγρια επιβάλλει στους πελάτες της, όταν σ' αυτό το παράλληλο σύμπαν υπερισχύει αυτός που θα φωνάξει περισσότερες φορές 'εγώ'..

επιδότηση; δώσε και σε μένα μπάρμπα!

μέχρι πότε θα δίνονται επιδοτήσεις αντί να εφαρμοστεί ένα πραγματικό σχέδιο ανάπτυξης της γεωργίας και της κτηνοτροφίας; μέχρι πότε η αντίδραση και η έκφρασή της με τον εύκολο και ανέξοδο αποκλεισμό των δρόμων εκ μέρους των αγροτών θα αντιμετωπίζεται με την τεμπέλικη ανακοίνωση "αποζημιώσεων", οι οποίες, στα όρια της νομιμότητας, μοιάζουν περισσότερο με έτοιμα ψηφοδέλτια που οι αγροτοπατέρες μοιράζουν στους κατακαημένους και καμένους, πραγματικά πονεμένους της ιστορίας;
εδώ και 30 κοντά χρόνια έχει σταματήσει στην πραγματικότητα κάθε προσπάθεια οργάνωσης της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. συντηρούμε τις ίδιες καλλιέργειες, πλέον ασύμφορες, ακατάλληλες και ανίκανες να προσφέρουν αυτάρκεια στη χώρα μας. έχουμε φτάσει σε σημείο να εισάγουμε πράγματα που μέχρι πριν λίγα χρόνια εξάγαμε, κι αυτό επειδή στο υπουργείο κανείς δεν σκέφτεται να διαμορφώσει ένα υλοποιήσιμο σχέδιο στοχευμένης ανάπτυξης, γιατί κανείς στο υπουργείο και στις αγροτικές ενώσεις δεν έχει όρεξη να δουλέψει πραγματικά λαμβάνοντας υπόψη του τις τάσεις της αγοράς, τις απαιτήσεις των νέων συνθηκών, στο τέλος, αυτό που ζητάει ο κόσμος που αγοράζει. γιατί σνομπάρουμε το σπαράγγι όταν ο κόσμος το πληρώνει ακριβά; γιατί η μαστίχα, τα μανιτάρια, ο κρόκος κοζάνης, προκαλούν μόνο χαμόγελα πονηρά, απαξίωσης; γιατί δεν έχουμε πλέον αρκετά γουρούνια και κοτόπουλα και ψάχνουμε σε "προηγμένες" χώρες όπως είναι η Αίγυπτος, η Αργεντινή και η Ινδία για πράγματα που λείπουν; γιατί οι αγρότες έχουν καλομάθει στην εύκολη λύση του αποκλεισμού κάθε γενάρη, όταν δεν έχουν τίποτα να κάνουν στα χωράφια τους και μεταφέρουν τα καφενεία τους στα τέμπη, γνωρίζοντας ότι θα πάρουν τουλάχιστον το 80% απ' αυτά που θα ζητήσουν, ενώ θα μπορούσαν μόνοι τους, αγνοώντας τους καλοβαλμένους συνδικαλιστές τους, να δημιουργήσουν μόνοι τους βιώσιμες λύσεις που βασίζονται σε πραγματικές έρευνες; μέχρι πότε θα υπάρχουν ακόμα κτηνοτρόφοι που θα αρμέγουν με τα χέρια τους τα πρόβατα, που θα δέχονται για το μεροκάματο να σφάζουν παράνομα τα ζώα τους, που θα ακολουθούν πρακτικές εκατό ετών;
επειδή η τεμπελιά, η ανικανότητα, η ανοργανωσιά, ο φόβος της φρέσκιας ιδέας (λες και είναι λέπρα που απλώνει τα χέρια της) κυριαρχούσαν και κυριαρχούν εδώ και δεκαετίες. κ μέχρι να εμφανιστεί κάποιος αγρότης που θα αρνηθεί να κατέβει με το τρακτέρ του στην εθνική, μέχρι ένας υπουργός να αποφασίσει ότι πρέπει να ζητήσει και να εξετάσει πραγματικές μελέτες, μέχρι τότε, όλοι θα γνωρίζουμε ότι κάθε γενάρη όποιος θέλει να κάνει το αθήνα-θεσσαλονίκη θα πρέπει να ψάχνει παράδρομους και να προσποιείται ότι πρέπει να πάει βαριά άρρωστος στο νοσοκομείο για να περάσει τα μπλόκα της ντροπής. ντροπής για όλους

Μια μύγα ...στον καφέ μου!!!

Εάν έπεφτε ένα έντομο στην κούπα του καφέ σας πως θα αντιδρούσατε? Δείτε πως θα αντιδρούσαν διάφορες εθνικότητες:  Εγγλέζος Πετάει την κούπα με τον καφέ και φεύγει από την καφετέρια  Αμερικάνος Βγάζει το έντομο και συνεχίζει να πίνει τον καφέ του  Κινέζος Τρώει το έντομο και πετάει τον καφέ  Εγκλωβισμένος Παλαιστίνιος  Πίνει τον καφέ μαζί με το έντομο  Σκωτσέζος Πιάνει το έντομο και το σφίγγει φωνάζοντας "φτύσ' τον καφέ ρε!"  Ισραηλινός α. Πουλάει τον καφέ στον αμερικάνο και το έντομο στον κινέζο β. Διαμαρτύρεται ότι η προσωπική του ασφάλεια βρίσκεται σε κίνδυνο γ. Φωνάζει ότι οι παλαιστίνιοι του ρίχνουν έντομα στον καφέ δ. Κατηγορεί ότι η Χεζμπολάχ, η Συρία και το Ιράν υποθάλπουν επιθέσεις με όπλα μαζικών εντόμων. ε. Συσχετίζει αυτή την ποταπή επίθεση με την Παλαιστινιακή τρομοκρατία, με καταπάτηση των ανθρώπίνων δικαιωμάτων, με τον αντισημιτισμό, το ολοκαύτωμα, τη διασπορά και την έξοδο. στ. Διατάζει τους άραβες να σταματήσουν αμέσως όλα τα έντομα να πετάνε ή να πέφτουν μέσα στον καφέ του. η. Επανακαταλαμβάνει τη δυτική όχθη και τη Γάζα, συνεχίζει την εποίκηση, κόβει την παροχή νερού και ρεύματος στους παλαιστίνιους, τρομοκρατεί ή εξευτελίζει πολίτες, σκοτώνει ή σακατεύει οτιδήποτε στο πέρασμά του. θ. απαιτεί ισχυρότερη στρατιωτική βοήθεια από τους αμερικάνους. ι. Ζητά δάνειο ενός δισ. δολαρίων με 100ετή περίοδο αποπληρωμής, από τους αμερικάνους για την αγορά καινούργιας κούπας καφέ. κ. Απαιτεί εφ όρου ζωής δωρεάν καφέ από την καφετέρια ως αποζημίωση.  Έλληνας Ρίχνει μια χριστοπαναγία στη γυναίκα του και πάει στη μάνα του να πιει ένα καφέ της προκοπής (το βρήκα στα mail μου και το παραθέτω αυτούσιο)

Owners of capital will stimulate the working class to buy more and more expensive goods, houses and technology, pushing them to take more and more expensive credits, until debt becomes unbearable.

The unpaid debt will lead to the bankruptcy of banks, which will have to be nationalized, and the State will have to take the road which will eventually lead to Communism.

Karl Marx, 1867.

παρακολουθώντας όλες τις εκδηλώσεις για την ορκομωσία, βλέποντας σε κάθε βήμα τους "αμερικανάκια" που ουρλιάζουν, συγκινούνται, πιάνουν την καρδιά τους στον ύμνο, χαιρετούν στρατιωτικά, μιλούν με στόμφο, ατενίζουν περήφανα, σκέφτομαι μήπως εμείς οι ελληνάρες, οι κριτικοί κ οι υπεράνω, εμείς που αφ υψηλού χλευάζουμε, μήπως ο κυνισμός μας έχει οδηγήσει σε άλμα στο κενό, εκεί που δεν υπάρχει ελπίδα, εμπιστοσύνη, όραμα και έμπνευση. ζηλεύω τους αμερικάνους που μπορούν κ ενθουσιάζονται ακόμα. οι δικές μου συγκινήσεις προέρχονται μόνο από το δικό μου περιβάλλον κ όταν ξεμυτίσω απ' αυτό, απανωτά χτυπήματα, συνήθως κάτω από τη μέση, ύπουλα, πίσω από γωνίες όταν δεν τα περιμένεις, έρχονται για να με προσγειώσουν. στη χώρα που νιώθεις ότι κάπως θα σου τη φέρουν και μάχεσαι να τους τη φέρεις πρώτος δεν θέλω πια να ζω

Γήπεδο στον ελαιώνα, ναι... Mall, ευχαριστώ δε θα πάρω...!!!

Με αφορμή τις χθεσινές δηλώσεις του μεγαλομετόχου του Παναθηναϊκού ότι σκέφτεται "να αλλάξει χώρα" για να φτιάξει γήπεδο για την ομάδα του, καλό είναι να διευκρινιστούν κάποιες αλήθειες...

Το γήπεδο του Παναθηναϊκού μπορεί άμεσα να ξεκινήσει να κατασκευάζεται και παράλληλα να απελευθερωθεί ο χώρος της λεωφόρου αλεξάνδρας και να αξιοποιηθεί στα πλαίσια της διπλής ανάπλασης προς όφελος των κατοίκων των αμπελοκήπων. Σ' αυτό όλα τα κόμματα συμφωνούν και έχει ψηφιστεί και σχετικός νόμος.

Από την άλλη, το εμπορικό κέντρο μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, για το οποίο έγινε και η συζήτηση στο ΣτΕ,  σε τίποτα δε συνδέεται με το γήπεδο του Παναθηναϊκού και τη συμφωνία περι διπλής ανάπλασης. Η χθεσινή δήλωση του μεγαλομετόχου ότι όλα είναι συνδεδεμένα (γήπεδο, ανάπλαση, εμπορικό κέντρο) είναι τουλάχιστον παραπλανητική ίσως και εκβιαστική. Και αν υποθέσουμε ότι αυτός προσπαθεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του, απορία και αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι στις θέσεις του ο μεγαλομέτοχος βρήκε, μάλλον απρόσμενα, σύμμαχο τον δήμαρχο αθηναίων. Ο κ. Κακλαμάνης ανερυθρίαστα συναινεί στην κατασκευή νέων τεράστιων εμπορικών κέντρων μόλις τρία χιλιόμετρα από την ομόνοια, αντί να μεριμνήσει για τη δημιουργία νέων χώρων πρασίνου, που αντικειμενικά τόσο ανάγκη έχει αυτή η πόλη και αφήνοντας να πάει χαμένη μια τεράστια ευκαιρία...

Το αν η περιοχή του ελαιώνα θα τσιμεντοποιηθεί στο βαθμό που δεν πάει άλλο ή θα γίνει ένας πνεύμονας πρασίνου είναι ένα θέμα που δεν αφορά μόνο τους φιλάθλους του Παναθηναϊκου ή τους κατοίκους της δυτικής Αθήνας αλλά όλους τους κατοίκους του λεκανοπεδίου, ειδικά μετά και την καταστροφή της πάρνηθας. Ωστόσο είμαι σίγουρος ότι και οι φίλοι του Παναθηναϊκού θα προτιμούσαν ένα γήπεδο στολίδι που θα κυριαρχούσε μέσα σε ένα μεγάλο πάρκο κρατώντας ταυτόχρονα και την ταυτότητά του, παρά ένα γήπεδο που με δυσκολία θα το βρίσκει κανείς, χαμένο ανάμεσα σε τεράστια συγκοτήματα τύπου Mall και άμεσα συνδεδεμένο με τεραστια οικονομικά συμφέροντα...

Συμπλογκιωτες και Συμπλογκιωτισσες,

Επιτελους τα καταφερα... Ειναι λιγο rocket science να γραφτεις σε ολα αυτα τα εργαλεια του διαβολου... (Ου 666!)
Ελπιζω ολοι να ειστε καλα και τα κεφια σας ακμαια...
Ως πρωτη μου προσφορα σ'αυτο το blog, σας κανω δωρο ενα επικαιρο παιχνιδακι, ετσι για να σας φτιαξει η διαθεση

http://www.sockandawe.com/

(Μου φαινεται οτι ολοι ειχαν την ιδεα, αλλα μονο ενας τολμηρος ασχοληθηκε....)

Καλο βολι!

Σινικό Τείχος

Προχωρούμε πάνω στο Σινικό Τείχος

Χιλιάδες Χιλιόμετρα Σκληρών Βημάτων

δεν μπορώ να πιστέψω οτιδήποτε λέγεται στην τηλεόραση. δεν μπορώ να πιστέψω πλέον ούτε τις ανακοινώσεις περί προέλευσης του όπλου, της σφαίρας, του κινητού που, λέει, τον έσωσε επειδη δεν φορούσε αλεξισφαιρο. όταν όλα οσα μεταφέρονται καταληγουν να ειναι προϊοντα χειραγώγησης, ποιος ο λόγος να πιστέψω ότι η σφαίρα ήταν από το όπλο που είχε χρησιμοποιηθεί στην επίθεση στο αστυνομικό τμήμα στον περισσό; ποιος ο λόγος να δεχτώ ασυζητητί ότι αυτό το όπλο συνδέεται με το καλάσνικοφ που έβαλλε μέσα από την προστασία του ασύλου στα κουτουρού μέσα στο σκοτάδι, ανοίγοντας το πεδίο για την οριστική άρση του ασύλου; ποιος ο λόγος να πιστέψω τον και καλά οργισμένο αργηχο της ελας που χωρίς ντροπή και με στοιχεία του κώλου μιλάει για τρομοκρατικές οργανώσεις κ επιθεσεις κατά του νόμου και του κράτους, αλλά κ τον άλλο τον καφεκίτρινο υπουργό που εξακολουθεί να βρίσκεται ανίκανος στη θέση του, ο οποίος μιλάει για τον καημένο το διαμαντάκο, το αξιο παιδί μας που τον προσωποποιεί ο γελoίος για να τον συμπαθήσουμε, ενώ πριν λιγότερο από ένα μήνα μιλούσε για επίθεση κατά τον ειδικών φρουρών από άγνωστες δυνάμεις του σκότους των εξαρχείων;
πόσο εύκολο είναι να πιάσεις όπλο; απίθανο λέω εγώ να το κάνει υγιής νους. όση οργή κι αν έχεις μέσα σου, δεν φτάνεις εκεί. αλλά πόσο θα ήθελα να ρίξω ένα γιαούρτι, ένα χαστούκι, σε άχρηστους υπαλλήλους μας που τους αμeίβουμε με 10.000 το μήνα για την τεράστια συνεισφορά τους στο χάος και στην καταστροφή

Κάτι πρέπει να αλλάξει...

Σε κάθε νέα αρχή συνηθίζεται να μπαίνουν νέοι στόχοι... Με την έλευση του 2009 ελπίζουμε να δούμε πράγματα και καταστάσεις που δυστυχώς έλλειψαν από το 2008, όπως

• νέους πολιτικούς με όραμα και αποφασιστικότητα που θα εμπνεύσουν εμπιστοσύνη και σιγουριά στο λαό και θα τολμήσουν να συγκρουστούν με τα συμφέροντα
• παιδεία εκμοντερνισμένη με περισσότερα κονδύλια που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών
• δικαιοσύνη που θα εφαρμόζεται απο δικαστικούς ανεπηρέαστους και άμεμπτους και όπου οι νόμοι θα ισχύουν για όλους
• αστυνομία σωστά εκπαιδευμένη με δημοκρατική συνείδηση και απαλλαγμένη από μιάσματα που μολύνουν το σώμα
• εκκλησία χωρίς σκάνδαλα διαχωρισμένη από το κράτος με ιερείς που θα μπορούν να στηρίζουν τον κόσμο όταν αυτός τους έχει ανάγκη προσφέροντας διεξόδους
• ΜΜΕ που δε θα διαχειρίζονται την πληροφορία σύμφωνα με τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη τους, δε θα αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη και δε θα υπνωτίζουν τους πολίτες, και τέλος
• μια κοινωνία που θα σηκωθεί από τον καναπέ και θα διεδικήσει ένα καλύτερο αύριο

Η αυθόρμητη έξοδος των νέων στους δρόμους στο τέλος του 2008 αποτελεί ελπίδα για το 2009.

Mikres epikefalides, Megales Arxes

Oi epikefalides mporoun na dhlwnoyn akomh kai ayth thn eleipsh dhlwshs. Einai malista poio logiko, h epithymia gia thn apousia twn perioristikwn synorwn poy thetei mia opoiadhpote dhlwsh, na dhlwnetai ksekathara, wste na apofeugontai oi parermhneies kai oi nohmatikes parekshghseis. Akomh kai o titlos tou istologiou, alla kai ta onomata ton melwn dhlwnoyn kati. H apousia dhlwsewn isodynamei me thn anyparksia kai to telos ths skepshs.

Zesth. Kayth asfalto. To mpeton loiwnei katw apo ton pyromeno hlio. H skepsei apodomeitai. To myalo eksatmizetai kai xanetai mazi me ton Liba. Kapou sto Noto

kaloriziko