γκάφα.. κ άλλη γκάφα..

επιλογή του καραμανλή η απόδραση παλαιοκώστα! η τακτική είναι να διώχνουμε την προσοχή από οικονομία, ολυμπιακή, τρομοκρατία και ότι άλλο, πράγματα που είναι σοβαρά και αγγίζουν όλους και να την εστιάζουμε σε κάτι που ναι μεν προβάλλει την ανικανότητα τους, αλλά συγχρόνως δημιουργεί μια διάθεση χαβαλέ σε όλο τον κόσμο. δηλαδή.. γελάτε με τα χάλια μας.. είναι καλύτερό από το να κλαίτε!
από την άλλη όμως, ποιος θα μπορούσε να οργανώσει κάτι τέτοιο; ο ρουσσόπουλος; ο αγγέλου; ο ανδριανός; τρόικα ικανή για όλα αλλά όταν φεύγει ο αρχηγός, χάνουν τον μπούσουλα, πόσο μάλλον τις οδηγίες για ένα σχέδιο απόδρασης στο οποίο πρέπει να συνυπολογιστούν χίλιοι παράγοντες.. το μόνο συμπέρασμα που μπορώ να βγάλω είναι ότι κλαίμε και γελάμε για τα χάλια τους, αυτών και των άλλων που μασάνε νυχθημερόν την καραμέλα των εκλογών, των παράλλων που τσακώνονται ποιον θα βάλουν πρώτο στη λίστα για την ευρωβουλή και των παραδιπλανών που .. που; έλα ντε.. αυτοί πιθανώς τρελάθηκαν με την επιτυχία τους στους 100 πρώτους του σκάι.
πόσο πρέπει να έχει σκυλιάσει ο επίτιμος που δεν είναι μέσα...

ο παλαιοκώστας να πάρει την ολυμπιακή!

απλά αναφέρω δήλωση του καθηγητή βέλτσου, ο οποίος ως εκπρόσωπος του πολέμου κατά της σοβαροφάνειας και αθλιότητας, όπως τελικά γίνεται αντιληπτή κάθε προσπάθεια κάλυψης με μεγάλα λόγια και οργισμένα (και καλά) πρόσωπα υπουργών και γενικών γραμματέων, υπουργείων και σωματείων και συλλόγων και ομοσπονδιών και παπαγάλων, της ανικανότητας, της επικινδυνότητας, της ηλιθιότητας, της έλλειψης πάσας γνώσης, ειδίκευσης, κατάρτισης, όρεξης, οράματος, εργατικότητας.
ο κόσμος το αντιμετωπίζει πλέον με χιούμορ (τι κάνει ο παλαιοκώστας στην ταράτσα; check-out), με χλευασμό (κύριε παλαιοκώστα, ο καραμανλής είμαι.. σας περιμένει το ελικόπτερο), με τρόμο υποθέτω σε πολλές περιπτώσεις, με μια βαθιά επίγνωση ότι το τέλος της πολιτικής αυτής, της πολιτικής των τελευταίων ετών, της πολιτικής του αυτόματου πιλότου, της άνυδρης καταγγελίας, της στείρας αντιπολίτευσης, της φρικιαστικά άχρηστης κυβέρνησης, της αριστεράς που έχασε την ευκαιρία της (ξανά!), της γελοίας ακροδεξιάς, της υπαρκτής μόνο στα προεκλογικά γκάλοπ οικολογίας, της ανάμνησης των μεγάλων ελλήνων (περασμένα μεγαλεία), της συνειδητοποίησης ότι τα τελευταία 2500 χρόνια ακολουθούμε σταθερά βήματα προς τα πίσω.
χαμένες ευκαιρίες όχι μόνο για την αριστερά, αλλά για όλο το πολιτικό σκηνικό και μαζί μ' αυτό για όλη την κοινωνία.. οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα. η πολιτική όπως εκφράζεται από τα κόμματα, από τα κομματάκια, από τα μέσα και από τους συνδικαλιστές, ο θεός να τους κάνει εκπροσώπους των εργατικών κινημάτων, έχει πεθάνει. προ πολλού. κ αυτοί που το έχουν καταλάβει κ το φωνάζουν δεν έχουν ακόμα δυνατή φωνή. αλλά θα δυναμώσει κ θα ακουστεί κ θα γιγαντωθεί κ θα τ' αλλάξει όλα.
μακάρι

το όσκαρ του καλύτερου γκρινιάρη

μάχη σώμα με σώμα, δήλωση με δήλωση, ανάμεσα σε αποτυχημένους υπουργούς που δεν μετασχηματίστηκαν στη θέση που ήθελαν και σε τηλεοπτικούς βουλευτές που δεν προστέθηκαν στην ατέλειωτη λίστα των υφυπουργών και υπουργών των "μικρών και ευέλικτων" κυβερνητικών σχημάτων.
ο πλέον αποτυχημένος υπουργός υγείας (αν και γι΄ αυτό θα υπάρχουν διαφωνίες και πολλές υποψηφιότητες), ο επαγγελματίας διπλωμάτης καριέρας, ο ανυπέρβλητα φιλόδοξος, αποτυχημένος πρώην αρχηγός ενός αστείου κόμματος, ο καγκελάκιας, σιντριβανάκιας, πεζοδρομιάκιας για άνετη διέλευση μηχανών και αυτοκινήτων, ανήμπορος να πιστέψει ότι δεν έγινε υπουργός εξωτερικών, οικονομίας, περιβάλλοντος, χωροταξίας, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρωθυπουργός μαζί, γκρινιάζει για λεφτά που δεν του δίνουν, για προμηθευτές που τον σαμποτάρουν, για κανάλια που τον πολεμούν και διαστρεβλώνουν αυτά που λέει, για κομμωτές που δεν το κουρεύουν καλά, για ράφτες που χάνουν πόντους, για μανικιουρίστες που ξέχασαν παρανυχίδες, για τον ρεχάγκελ που δεν δοκιμάζει νέους παίκτες (ή μήπως δεν έφτασε εκεί ακόμα;)
αντίπαλος του, όχι άξιος μάλλον αλλά αρκούντως παραθυρόπληκτος, στουντιόφιλος, συμπαρουσιαστής του κωφού αυτιά, ο συνδικαλιστής της αργολίδας με το μουσάκι και το καρό πουκαμισάκι, τζάμπα μάγκας δηλώνει παντού ότι δεν θα ψηφίσει όταν δεν συμφωνεί, ότι τον αποδοκιμάζουν άδικα, ότι στην τιμημένη αργολίδα θα δώσει τα πάντα για έργα που κάπως καταφέρνουν και τόσα χρόνια δεν γίνονταν, αρνούνται να τον υπακούσουν μέχρι να τα υποσχεθεί πάλι για την επόμενη θητεία του.
και μαζί και απέναντι σ' αυτούς, μικροί και μεγάλοι καραγκιόζηδες, ικανοί μόνο να γεμίσουν τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό χρόνο αποτυχημένων γλυψιματίων δημοσιογράφων που ζουν και βασιλεύουν σε ένα παράλληλο σύμπαν που ουδεμία σχέση έχει με όσα συμβαίνουν σ' αυτήν τη χώρα που ούτε μπουρδέλο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού οι κανόνες που ισχύουν σίγουρα δεν φτάνουν ούτε στο παραμικρό δαχτυλάκι των κανόνων που μια έμπειρη τσατσόγρια επιβάλλει στους πελάτες της, όταν σ' αυτό το παράλληλο σύμπαν υπερισχύει αυτός που θα φωνάξει περισσότερες φορές 'εγώ'..

επιδότηση; δώσε και σε μένα μπάρμπα!

μέχρι πότε θα δίνονται επιδοτήσεις αντί να εφαρμοστεί ένα πραγματικό σχέδιο ανάπτυξης της γεωργίας και της κτηνοτροφίας; μέχρι πότε η αντίδραση και η έκφρασή της με τον εύκολο και ανέξοδο αποκλεισμό των δρόμων εκ μέρους των αγροτών θα αντιμετωπίζεται με την τεμπέλικη ανακοίνωση "αποζημιώσεων", οι οποίες, στα όρια της νομιμότητας, μοιάζουν περισσότερο με έτοιμα ψηφοδέλτια που οι αγροτοπατέρες μοιράζουν στους κατακαημένους και καμένους, πραγματικά πονεμένους της ιστορίας;
εδώ και 30 κοντά χρόνια έχει σταματήσει στην πραγματικότητα κάθε προσπάθεια οργάνωσης της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. συντηρούμε τις ίδιες καλλιέργειες, πλέον ασύμφορες, ακατάλληλες και ανίκανες να προσφέρουν αυτάρκεια στη χώρα μας. έχουμε φτάσει σε σημείο να εισάγουμε πράγματα που μέχρι πριν λίγα χρόνια εξάγαμε, κι αυτό επειδή στο υπουργείο κανείς δεν σκέφτεται να διαμορφώσει ένα υλοποιήσιμο σχέδιο στοχευμένης ανάπτυξης, γιατί κανείς στο υπουργείο και στις αγροτικές ενώσεις δεν έχει όρεξη να δουλέψει πραγματικά λαμβάνοντας υπόψη του τις τάσεις της αγοράς, τις απαιτήσεις των νέων συνθηκών, στο τέλος, αυτό που ζητάει ο κόσμος που αγοράζει. γιατί σνομπάρουμε το σπαράγγι όταν ο κόσμος το πληρώνει ακριβά; γιατί η μαστίχα, τα μανιτάρια, ο κρόκος κοζάνης, προκαλούν μόνο χαμόγελα πονηρά, απαξίωσης; γιατί δεν έχουμε πλέον αρκετά γουρούνια και κοτόπουλα και ψάχνουμε σε "προηγμένες" χώρες όπως είναι η Αίγυπτος, η Αργεντινή και η Ινδία για πράγματα που λείπουν; γιατί οι αγρότες έχουν καλομάθει στην εύκολη λύση του αποκλεισμού κάθε γενάρη, όταν δεν έχουν τίποτα να κάνουν στα χωράφια τους και μεταφέρουν τα καφενεία τους στα τέμπη, γνωρίζοντας ότι θα πάρουν τουλάχιστον το 80% απ' αυτά που θα ζητήσουν, ενώ θα μπορούσαν μόνοι τους, αγνοώντας τους καλοβαλμένους συνδικαλιστές τους, να δημιουργήσουν μόνοι τους βιώσιμες λύσεις που βασίζονται σε πραγματικές έρευνες; μέχρι πότε θα υπάρχουν ακόμα κτηνοτρόφοι που θα αρμέγουν με τα χέρια τους τα πρόβατα, που θα δέχονται για το μεροκάματο να σφάζουν παράνομα τα ζώα τους, που θα ακολουθούν πρακτικές εκατό ετών;
επειδή η τεμπελιά, η ανικανότητα, η ανοργανωσιά, ο φόβος της φρέσκιας ιδέας (λες και είναι λέπρα που απλώνει τα χέρια της) κυριαρχούσαν και κυριαρχούν εδώ και δεκαετίες. κ μέχρι να εμφανιστεί κάποιος αγρότης που θα αρνηθεί να κατέβει με το τρακτέρ του στην εθνική, μέχρι ένας υπουργός να αποφασίσει ότι πρέπει να ζητήσει και να εξετάσει πραγματικές μελέτες, μέχρι τότε, όλοι θα γνωρίζουμε ότι κάθε γενάρη όποιος θέλει να κάνει το αθήνα-θεσσαλονίκη θα πρέπει να ψάχνει παράδρομους και να προσποιείται ότι πρέπει να πάει βαριά άρρωστος στο νοσοκομείο για να περάσει τα μπλόκα της ντροπής. ντροπής για όλους